Onlangs een e-bike aangeschaft en René van mijn 4-daagse familie Ligtenberg reageerde op dat nieuws met de opmerking , Oh ….. dan kun je eens langs komen bij ons in Malden. Hij dacht natuurlijk dat doet hij nooit … nou mis dan en deze “aspirant pensionada” nam de uitdaging aan ! Afgelopen weekend was het dan zover. Goed voorbereid ging ik zaterdagmorgen 06.40 op weg via de Brienenoordbrug door de wijk beverwaard richting Slikkerveer en Ridderkerk.Mijn eerste doel was Gorinchem, via de brug bij Alblasserdam ging het over een heel lang fietspad parallel aan de A15 langs vervolgens Papendrecht , Sliedrecht en Hardinxveld-Giesendam naar Gorichem. Op het monumentale bruggetje in het oude centrum hield ik even halt om een foto te maken want elk jaar weer zijn de brugleuningen fraai versierd met grote bakken geraniums .Zowel op mijn heen als terug weg passeerde ik op de Waaldijk het Fort Vuren. Fort Vuren is een onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie welke in de West Betuwe ligt. Het werd in 1844 gebouwd aan de Waaldijk ter bescherming van Gorinchem in het westen. Staatsbosbeheer heeft het fort in erfpacht gegeven aan de Stichting Wandel en Fietsforten. Er is horeca voor passanten en voor e-bike fietsers zijn er laadpunten gerealiseerd. Een herberg maakt overnachten in de kazerne of bunker mogelijk. Zondag op mijn terug weg hield ik er met 78 km op de teller een fietsrust en tot mijn grote verbazing was mijn “gastheer” uit Malden met de tomaatjes etende “huis” hond Thunder mij met de auto achterna gereden om mij aan te moedigen met vooral het advies vol te houden !Aan het einde van een gedeeld stuk Waaldijk nabij Herwijnen passeer ik een wel heel opmerkelijk verkeersbord …. Ooievaars op de weg ? Iets verderop op blijkt er rechts naast de weg een stuk grond van een opvangcentrum voor ooievaars te liggen ! Natuurlijk willen sommige bewoners wel eens een uitstapje naar deze wat hoger liggende weg maken.Over een slingerende Waaldijk vervolg ik mijn weg en na Haaften en Herwijnen zie ik in de verte de brug bij Zaltbommel opdoemen.De Martinus Nijhoffbrug zie je vanuit de polders al van verre opdoemen. De brug ligt in de A2 bij Zaltbommel. Deze zogenaamde Tuibrug overspant de gehele rivier de Waal. De brug heeft een hoofdoverspanning van 256 meters en er liggen 2 x 3 rijstroken voor het verkeer op. Vlak daarnaast ligt ook een spoorbrug. Beiden brugpijlers staan op het vaste land, zodat deze de scheepvaart niet belemmeren. De brug is vernoemd naar Martinus Nijhoff een schrijver-dichter die leefde van 1894 tot 1953.Ik heb mazzel met de wind want de hele tocht op de heenweg blaast ie in mijn rug … ook de fiets-accu is hier erg blij mee heb ik in de gaten want de streepjes voor de trap-ondersteuning gaan “bijzonder” langzaam ! Ik bereik vervolgens de St. Andries sluis. Deze shutsluis ligt in het kanaal van St. Andries, tussen de rivieren Maas en Waal. Vroeger stonden de rivieren hier met elkaar in verbinding. De sluis is 110 meter lang en 14 meter breed. Over de sluis ligt een hefbrug en deze word op afstand bediend vanaf het sluizencomplex bij Lith ( Prinses Maxima sluizen) Ik heb Heerwaarden bereikt .. en zowel op de heen als terug weg maak ik gebruik van het voet-fietsveer wat daar is gesitueerd. Het bestaan daarvan blijkt een opmerkelijk verhaal apart …..Het voet en fietsveer wordt onderhouden door de eigenaar, genaamd Don Elsman, van een in Heerwaarde gelegen restaurant. Sinds 2015 beheert deze man, in de vorm van een stichting deze oversteek tussen Heerwaarde en Lith, ( van Gelderland naar Noord-Brabant ). Onlangs nog was er wat onvrede want de organisatie die de voet en fiets veren in het Rivierengebied in de publiciteit brengen waren in de nieuwste brochures de naam van dit veer vergeten te vermelden. Gevolg; vele recreanten wisten niets van deze oversteek dus de klandizie viel erg tegen. Het leuke aan dit veer is dat je een telefoonnummer moet bellen en dan komen de veerman en zijn echtgenote naar je toe. Je kunt zelfs pinnen voor het over tochtje en het veer was vrolijk met vlaggetjes versierd. Zondag op de terug weg moest ik na een belletje aan de Lith kant een kleine tien minuutjes wachten toen verscheen het bootje weer aan mijn kant. Met de wind in de rug op zaterdag ging de tocht naar Malden voorspoedig, ik had vele doorkomsten in en rond allerlei buurtschappen en dorpjes zoals het nu heet in de gemeentes van de West – Betuwe streek. Malden heeft het ! Deze kreet staat nog op een 4-daagse shirt en natuurlijk had ik deze aangetrokken toen ik zaterdag 5 september om 14.00 uur bij Ilse, Marit en René Ligtenberg de oprit bij hun huis aan de Rijksweg in Malden op fietste ! Memorabel moment, want tijdens de Nijmeegse 4-daagse’s waar wij jarenlang aan deelnamen werden wij wandelmaatjes op dit adres, elk jaar weer opnieuw, fantastisch onthaald. Zo vlak voor de finish in Nijmegen. En nog meer verrassingen want ‘s avonds hadden Ilse, René en Marit de allerbeste 4-daagse “hospita’s ” Marijke en Rinus Fortuin uitgenodigd voor een diner ! Nou dan ben je niet meer moe en hebben we gezellig de hele avond lekker gegeten en “ouwe koeien” en herinneringen met elkaar gedeeld !We schrijven zondagmorgen 6 september 2020 met de wetenschap dat er ook nog terug gefietst moet worden naar 010. Plan was rond 09.00 uur weer op weg te gaan … maar gezelligheid bij de familie Ligtenberg kent geen tijd… dus rond 09.45 uur zat deze jongen nog steeds aan een heerlijke ontbijttafel ! Er is echter een tijd van komen en van gaan … 10.10 afscheid genomen van gastvrouw Ilse, man René ,hun dochter Marit en de tomaatjes etende huis-hond Thunder. Vlak daarna rijd ik in een heerlijk na-jaars zonnetje een brug over, Malden uit.Tja, groeten uit Rivierenland … op deze terug weg was het wel allemaal zwaarder … de “westen-wind” vol op mijn kop en dat zou de hele dag zo blijven. Dat gaf ook nog “onverwacht” een heel andere wending aan mijn fietstocht. In het eerste gedeelte door de Haterste Vennen nabij Alverna reed ik fout en kwam op een route uit die ik eigenlijk had willen mijden. Vooral met de wind van voren had ik mij voorgenomen om zo nu en dan beschut door boom en bosrijke gebieden te gaan fietsen. Maar ja, éénmaal op de rivierdijken ontkomt de fietser niet aan de wind ! Prachtige luchten en fraaie panorama’s onderweg terug. Maar ook de fiets-accu kreeg behoorlijk van doen met de wind van voren … Bij Fort Vuren met 78 km op de teller besloot ik te gaan rusten want ik kreeg al gauw in de gaten dat mijn accu met deze weersgesteldheid ook sneller aan het leeg ging raken. Mazzel want bij het aanwezige horeca restaurant bleken er fiets-oplaad punten gerealiseerd. Gauw de stekker erin en ff opladen ! De wind speelde echt een heel andere rol als de dag hiervoor. Ik merkte dat duidelijk aan mijn inspanningen. Ook heel erg blij dat ik wat langer gerust had bij Fort Vuren zodat de accu in ieder geval één streepje erbij had kunnen opladen … maar de hele verdere rit kreeg ik toch al het idee dat het “spannend” met het niveau van de accu zou worden. Ook nadat ik de dijk bij Gorinchem had verlaten hield ik op het lange rechte fietspad parallel aan de A15 langs Sliedrecht, Papendrecht de wind vol op het hoofd. Met nog slechts één streepje op de display naderde ik bij kilometer 105 de brug over de Noord bij Alblasserdam . Daar vandaan draaide ik voor het laatste stuk de Crezée polder in … en jawel hoor pats .. bij kilometer 110 hield de accu het voor gezien.. Nou dat heb ik geweten .. maar liefst 14 kilometer op een e-bike zonder accu moeten fietsen …. pfff, echter dat was mijn enige min-puntje van dit fantastisch mooie en gezellige fiets weekend ! Om 19.20 uur was ik terug in Rotterdam .. weliswaar negen uurtjes over gedaan maar een O zo leuke ervaring rijker .. # ga toch later deze maand tijdens geplande onderhoudsbeurt van de fiets in gesprek over de accuradius van mijn 500 kw accu want het blijkt dat de prestaties van dit type accu anders zijn als in het boekje vermeld worden.
