* Klik op foto’s en afbeeldingen in het verslag voor vergrotingen *
Hoofddoel van deze reis was opnieuw een bezoek te brengen aan de mooiste Taptoe van Europa in Edinburgh. / The main purpose of this trip was to once again visit the most beautiful Tattoo in Europe in Edinburgh.
Dinsdag 20 augustus 2024 vertrek op Rotterdam Airport, dichtbij huis en in slechts 40 minuten op het vliegveld. De reis met Transavia had echter wel een slordige ‘aanloop’ want drie weken er voor werd zomaar mijn vooraf geboekte terugvlucht gecanceld ? Het hoe en waarom werd heel niet toegelicht door de luchtvaartmaatschappij, feit was echter wel dat mijn hotelovernachtingen met één nacht verlengd moesten worden. Deze werd gelukkig wel door Transavia vergoed, na een door mij geschreven bezwaarschrift, omdat die vlucht door Transavia immers zelf om onduidelijke redenen gewijzigd was ? Na mijn aankomst op de luchthaven was het gaan regenen en de volgende mededeling kwam weer wat later op de schermen ; vlucht met bijna een uur vertraagd. Gelukkig is er een zomertijd verschil met het VK. Edinburgh is slechts een uurtje vliegen vanaf Rotterdam en om 18.30 Engelse tijd was ik dan op Edinburgh Airport aangekomen. / Tuesday 20 August 2024 departure from Rotterdam Airport, close to home and in just 40 minutes at the airport. However, the trip with Transavia had a sloppy ‘run-up’ because three weeks before, my pre-booked return flight was simply cancelled ? The how and why was not explained at all by the airline, but the fact was that my hotel stays had to be extended by one night. Fortunately, this was reimbursed by Transavia, after an objection written by me, because that flight had been changed by Transavia itself for unclear reasons ? After my arrival at the airport it had started to rain and the next message came on the screens a bit later; flight delayed by almost an hour. Fortunately, there is a summer time difference with the UK. Edinburgh is only an hour’s flight from Rotterdam and at 6.30 pm English time I arrived at Edinburgh Airport.
Foto : het City Hotel in Dunfermline. Nu zullen jullie denken hij ging toch naar Edinburgh ? Inderdaad maar overnachten in het niet zover gelegen plaatsje Dunfermline. Want tijdens de taptoe maand augustus gaan de hotelprijzen in Edinburgh wel tot driemaal over de kop ! Na wat ‘surf-werk’ op de computer had ik eerder dit jaar al ontdekt dat een hotel ‘elders’ boeken financieel veel voordeliger zou blijken bij dat weekje Schotland. Nog meer mazzel het feit dat ik vanaf Edinburgh Airport een lift naar het hotel in Dunfermline kon krijgen van een ‘bekende’ … Pat Devlin, ; ik had in juni dit jaar op de ferry van IJmuiden naar Newcastle tijdens mijn wandelvakantie naar het Lake District een ontmoeting met een groep Schotse voetbalsupporters die na het EK van Schotland onderweg waren naar huis. Pat Devlin hoorde van mijn komende bezoek later aan Edinburgh en gaf aan dat ik te zijner tijd dan contact moest maken want dan zou hij mij wel met de auto naar het hotel in Dunfermline kunnen rijden. Dat was dus de reden dat ik maar een heel klein stukje met een airport bus naar de dichtstbijzijnde carpool parkeerplaats net over de Forth bruggen hoefde te reizen en daar pikte Pat mij op om mij naar het hotel in het verderop gelegen Dunfermline te rijden. Bij het afzetten spraken we af later deze week nog een ‘biertje’ te gaan doen = later meer hierover in het verslag. / Photo: the City Hotel in Dunfermline. Now you will think he went to Edinburgh? Indeed, but overnight in the not so far away town of Dunfermline. Because during the tattoo month of August the hotel prices in Edinburgh go up to three times! After some ‘surfing’ on the computer I had already discovered earlier this year that booking a hotel ‘elsewhere’ would be financially much more advantageous for that week in Scotland. Even more lucky the fact that I could get a lift from Edinburgh Airport to the hotel in Dunfermline from an ‘acquaintance’ … Pat Devlin, ; in June this year on the ferry from IJmuiden to Newcastle during my walking holiday to the Lake District I met a group of Scottish football supporters who were on their way home after the European Championship of Scotland. Pat Devlin heard about my upcoming visit to Edinburgh later and indicated that I should contact him in due time because then he would be able to drive me to the hotel in Dunfermline. That was the reason I only had to travel a very short distance by airport bus to the nearest carpool parking just over the Forth bridges and there Pat picked me up to drive me to the hotel in Dunfermline further on. When dropping me off we agreed to go for a ‘beer’ later this week = more about this later in the report.
Meteen de volgende dag, woensdag 21 augustus ging ik rond het middaguur met de trein vanuit Dunfermline naar Edinburgh. Dat is slechts een treinreis 40 minuten. De trein passeert hoog over de baai via de beroemde Forth Bridge. En juist als mijn trein er over heen rijd …., wat zie ik aan komen varen ; het cruiseschip Rotterdam ( HAL ). Rechts de twee andere grote verkeersbruggen waarover ik eerder bij vorige vakanties in Schotland zelf met de auto over heen ben gereden ! De Forth spoorbrug is één van de oudste bruggen in de wereld. In 1883 werd begonnen met de bouw. Zelfs vandaag de dag, meer dan een eeuw na de bouw, wordt de Forth Bridge nog steeds gezien als een technisch wonder. De stalen cantileverbrug is 2,5 kilometer lang en draagt een dubbel spoor dat bij vloed 46 meter (151 voet) boven de Forth hangt. De drie uitkragende constructies zijn elk iets meer dan 100 meter hoog en elke toren rust op een enorme granieten pijler. In 2001 heeft er nog een grootschalige restauratie aan de gigantische brug plaats gevonden. De restauratie werd voltooid in december 2011 en was de hele brug opnieuw geschilderd in de kleur welke bekend staat als ” Forth Bridge Red “. ( om de originele rode oxidekleur na te bootsen die de brug had toen deze voor de eerste keer werd geopend in 1890 !
Rond 12.00 uur arriveer ik op Edinburgh Waverley. Een giga groot treinstation welke laag, ‘ondergronds’ middenin het stadscentrum van Edinburgh ligt. Met meer dan 18 perrons vertrekken hier talloze treinen door heel Schotland en Engeland. Het krioelt er dan ook van de mensen. Ik zal hier nog wel enkele keren arriveren deze week want ik ben voornemens alle dagen met de trein te gaan reizen tijdens mijn uitstapjes. Vanavond na de Taptoe rijden er echter geen treinen meer naar Dunfermline maar er gaat een nachtbus vanaf het grote busstation hier in Edinburgh. / Around 12:00 I arrive at Edinburgh Waverley. A huge train station which is located low, ‘underground’ in the middle of the city centre of Edinburgh. With more than 18 platforms, countless trains leave here throughout Scotland and England. It is also teeming with people. I will arrive here a few more times this week because I intend to travel by train every day during my excursions. Tonight after the Taptoe, however, there are no more trains to Dunfermline, but there is a night bus from the large bus station here in Edinburgh.
De middaguren gezellig in het centrum doorgebracht immers de taptoe was voor de avonduren gepland. Inmiddels werd de weersvoorspelling steeds slechter, de grijze lucht boven mijn hoofd beloofde niet veel goeds. Ik weet inmiddels steeds beter de weg in en rond het stadscentrum door mijn eerdere bezoeken hier aan Edinburgh. Ik besloot naar een heel gezellige Schotse pup vlakbij de drukke Princess Street te gaan. De Guildford Arms is smaakvol ingericht en ademt een nostalgische sfeer. Het is er een komen en gaan van trouwe pup gasten, kantoormensen die pauzeren en dagjes mensen zoals ik. Wat mij ook erg aan spreekt is het feit dat je in Schotse en Engelse pups aan de bar moet bestellen en gelijk betalen. Dat is een prachtige gewoonte en als je het drankje hebt zoek je vervolgens een plaatsje op. Ik heb mazzel want er kwam een leuk plaatsje vrij. Een ‘praatje’ met bezoekers om mij heen is voor mij heel niet vreemd en met mijn ‘steenkolen school’ Engels raak ik al gauw in gesprek met een heel vriendelijke dame. Eigenlijk kwam het gesprek op gang omdat naast mijn zitplaats in de wand een ‘oplaadpunt’ voor mobiele telefoons zat en zij aan mij vroeg of het goed was om haar telefoon op te mogen laden. En voor ik er erg in had was mijn middag in afwachting van het taptoe tijdstip heel erg gezellig en leuk verlopen. Rond 20.00 uur zeiden we elkaar gedag en ging ik op weg naar de Esplanade, via de Royal Mile, naar het taptoe terrein bij het kasteel. Op weg daar naar toe gebeurde echter hetgeen wat ik niet gehoopt had …. het begon te regenen, oeps. / Spent the afternoon pleasantly in the city centre, after all the tattoo was planned for the evening. In the meantime the weather forecast was getting worse, the grey sky above my head did not promise much good. I now know my way around the city centre better and better from my previous visits here to Edinburgh. I decided to go to a very pleasant Scottish pup near the busy Princess Street. The Guildford Arms is tastefully decorated and exudes a nostalgic atmosphere. It is a coming and going of loyal pup guests, office workers taking a break and day trippers like me. What also appeals to me is the fact that in Scottish and English pups you have to order at the bar and pay immediately. That is a wonderful custom and when you have your drink you then look for a seat. I am lucky because a nice seat became available. A ‘chat’ with visitors around me is not strange to me and with my ‘coal school’ English I soon get into conversation with a very friendly lady. Actually the conversation started because next to my seat in the wall there was a ‘charging point’ for mobile phones and she asked me if it was okay to charge her phone. And before I knew it my afternoon waiting for the tattoo time had passed very pleasantly and nicely. Around 20:00 we said goodbye and I went to the Esplanade, via the Royal Mile, to the tattoo area at the castle. On the way there something happened that I had not hoped for …. it started to rain, oops.
Al weken hiervoor kijk je regelmatig naar de weersverwachting rond Schotland maar je weet eigenlijk van te voren dat je reuze mazzel moet hebben bij evenementen in de openlucht in Schotland. Dit keer was het dus eigenlijk voor mij de eerste keer dat de weergoden mij in de steek lieten. Bij mijn vorige taptoe bezoek in 2022 was het droog. Ik had weliswaar een regen poncho mee want paraplu’s zijn niet toegestaan maar er stond ook een straffe wind rond de tribunes, de enigste mazzel die ik daarbij had was het feit dat de tribune waar ik mijn plaats op had de wind in de rug had staan. Maar zulk een weerbeeld geeft direct een heel andere sfeer. En echt, halverwege de show kwam de regen met bakken uit de lucht gevallen , zelfs mijn poncho voldeed zijn functie niet meer en ik voelde dat ik kleddernat regende. Maar als een ‘oud zeeman’ trotseerde ik natuurlijk deze regenval alsof er niets aan de hand was ! / For weeks before this you regularly check the weather forecast around Scotland, but you actually know in advance that you have to be very lucky at outdoor events in Scotland. This time it was actually the first time for me that the weather gods let me down. During my previous visit to the tattoo in 2022 it was dry. I did have a rain poncho with me because umbrellas are not allowed, but there was also a strong wind around the stands, the only luck I had was the fact that the stand where I had my seat had the wind in its back. But such a weather picture immediately gives a completely different atmosphere. And really, halfway through the show the rain came down in buckets, even my poncho no longer fulfilled its function and I felt that I was soaking wet. But as an ‘old sailor’ I of course braved this rainfall as if nothing was wrong!
Maar de show was er gelukkig niet minder om !! Eigenlijk vond ik de deelnemers en optredens nog mooier dan de show die ik in 2022 had bezocht. Dit jaar onder de naam Journeys stond de taptoe vooral in het teken van het 750 jarig bestaan van de Royal Navy. Dat was ook één van de redenen waarom ik dit jaar ( als oud marineman ) toch wel weer graag naar de taptoe heen wilde gaan. Want er was onder andere een groots optreden van maar liefst drie bands van de Royal Marines. Deze hebben Portsmouth als thuisbasis en daar ligt eigenlijk ook de grootste vloot van de Engels Marine. Ook Amerika had een grootse inbreng in de show ; zo was er een gecombineerd muziekkorps van de Amerikaanse marine en Coast Gard. Veel indruk en applaus voor het Amerikaanse Navy dril team die o.a. ceremoniële optredens verzorgen bij militaire begrafenissen op de bekende begraafplaats Arlington in de USA. In de finale is het steeds meer gebruikelijk dat er een ‘pop’ nummer van een Schotse artiest of band door de korpsen gespeeld gaat worden zo ook dit jaar en het was een nummer van de groep Skerryvore met de song Take My Hand. In 2022 deden ze het nummer Blackbird van Martyn Bennet, voor beiden staat ‘kippenvel’ !!! / But fortunately the show was no less!! Actually, I found the participants and performances even more beautiful than the show I visited in 2022. This year, under the name Journeys, the tattoo was mainly dedicated to the 750th anniversary of the Royal Navy. That was also one of the reasons why I (as a former navy man) wanted to go to the tattoo again this year. Because there was, among other things, a grand performance by no fewer than three bands from the Royal Marines. They have Portsmouth as their home base and that is actually where the largest fleet of the English Navy is located. America also had a major contribution to the show; for example, there was a combined music corps of the American Navy and Coast Guard. Much impression and applause for the American Navy drill team who, among other things, provide ceremonial performances at military funerals at the famous Arlington cemetery in the USA. In the finals it is becoming more common for a ‘pop’ number from a Scottish artist or band to be played by the corps, as this year it was a number from the group Skerryvore with the song Take My Hand. In 2022 they did the song Blackbird by Martyn Bennet, both are ‘goosebumps’!!!
Dunfermline heeft een trein station maar net als bij zo velen Schotse treinstations lijkt het of de tijd hier stil staat. Dat gemoedelijke spreekt mij wel aan. Je kunt nog ‘ouderwets’ want zo zie ik dat, een treinkaartje aan het loket verkrijgen. De station medewerkster zie ik alle dagen als ik van hieruit met de trein vertrekt. Alle dagen even vriendelijk en er is zelfs een blijk van herkenning ! Maak je ook niet druk als de trein wat vertraagd blijkt te zijn, op het toch wel moderne display op spoor 1 staat vermeld ; on time, maar in werkelijkheid blijk dat ff anders maar niemand echt niemand, geen enkele Schot die zich hieraan stoort als blijkt dat de trein 6 minuten later dan de aangegeven tijd aan komt rijden. Juist dat gemoedelijke spreekt mij enorm aan, iedereen om je heen is even vriendelijk en heb je vragen ? je krijgt volop antwoorden !! Het station ligt zelf op slechts 15 minuten lopen van mijn hotel en binnen 40 minuten arriveer je via enkele tussenstops op het hoofdstation in Edinburgh. / Dunfermline has a train station but like so many Scottish train stations it seems as if time has stood still here. That friendly atmosphere appeals to me. You can still get a train ticket at the counter, ‘old-fashioned’ because that’s how I see it. I see the station employee every day when I leave from here by train. Every day equally friendly and there is even a sign of recognition! Don’t worry if the train is a bit delayed, the modern display on platform 1 states; on time, but in reality it appears to be a bit different but nobody really nobody, not a single Scot who is bothered by this when it turns out that the train arrives 6 minutes later than the indicated time. It is precisely that friendly atmosphere that appeals to me enormously, everyone around you is equally friendly and do you have questions? You get plenty of answers!! The station itself is only a 15-minute walk from my hotel and within 40 minutes you arrive at the main station in Edinburgh via a few intermediate stops.
22 augustus een dag na de taptoe reis ik weer naar Edinburgh met het doel om Arthurs Hill te beklimmen. Vanaf de top heb je een formidabel uitzicht over de stad. Het weer laat mij nu niet in de steek, er staat weliswaar en straf windje maar er is tussen de wolken door volop zonneschijn dus de beklimming word de moeite waard. De heuvel bereik je door de Royal Mile af te dalen richting het Koninlijk paleis Hollyrood. Achter het paleis ligt een groot park en van daaruit kun je diverse wandelroutes ondernemen naar onder andere Arthurs Seat. Onderweg passeer ik de werkplaats van een originele kiltmaker. Zeg maar Schotse kleermaker. Nieuwsgierig als ik ben loop ik even naar binnen en schrik vervolgens van de prijzen die je daar werkelijk moet betalen als je een echte Schotse kilt wilt bemachtigen. Maar het is er erg druk met vele toeristen. Links en rechts van de straten verbaas je jezelf over de fraaie oude Schotse gebouwen. / August 22nd, one day after the tattoo, I travel back to Edinburgh with the aim of climbing Arthurs Hill. From the top you have a formidable view over the city. The weather is not letting me down now, there is a stiff wind but there is plenty of sunshine between the clouds so the climb is worth it. You reach the hill by descending the Royal Mile towards the Royal Palace Hollyrood. Behind the palace is a large park and from there you can take various walking routes to Arthurs Seat, among other places. On the way I pass the workshop of an original kilt maker. Let’s call it a Scottish tailor. Curious as I am, I walk inside and am shocked by the prices you really have to pay there if you want to get your hands on a real Scottish kilt. But it is very busy with many tourists. On the left and right of the streets you will be amazed by the beautiful old Scottish buildings.
De beklimming van “the Hill” was een succes ! Het was ook een fraai gezicht om zo hoog in de verte het Edinburgh Castle te zien waar ik de avond daarvoor nog in de stromende regen op de tribune had gezeten. Enkele vriendelijke Amerikaanse toeristen waren zo vriendelijk om mij wel even op de foto te zetten met de stad in de achtergrond ! / The climb of “the Hill” was a success! It was also a beautiful sight to see Edinburgh Castle so far in the distance where I had sat in the pouring rain on the grandstand the night before. Some friendly American tourists were so kind to take a picture of me with the city in the background!
Later die middag terug in het ‘drukke’ toeristische centrum van Edinburgh. En daar passeerde ik een whisky specialiteiten winkel. Mijn oog viel op ‘Sassenach’ Scotch whisky ?? Binnen nog meer verrassingen ; de medewerker in de winkel bleek net als mij Nederlander te zijn. Ik kreeg als ‘Outlander’ fan een fantastische uitleg over de aanwezige Sassenach whisky in de etalage. De whisky is echt een collectors item geworden echter buiten Schotland mag ie niet verkocht worden omdat er elders een Duits bedrijf de naam ‘Sassenach’ claimt ?! Tja Fred in dilemma ; maar om 89,00 Pond = 105, 00 euro voor een fles whisky te gaan betalen ?? Maar hahaha, mijn interesse is gewekt en ik weet zeker bij een volgend Edinburgh bezoek gaat ie in de koffer !!! / Later that afternoon back in the ‘busy’ tourist center of Edinburgh. And there I passed a whisky specialty store. My eye fell on ‘Sassenach’ Scotch whisky ?? Inside even more surprises; the employee in the store turned out to be Dutch like me. As an ‘Outlander’ fan I got a fantastic explanation about the Sassenach whisky present in the window. The whisky has really become a collector’s item, but outside Scotland it may not be sold because elsewhere a German company claims the name ‘Sassenach’ ?! Well Fred in dilemma; but to pay 89.00 Pound = 105.00 euros for a bottle of whisky ?? But hahaha, my interest is aroused and I know for sure that on my next visit to Edinburgh it will go in the suitcase !!!
Dan het stadje Dunfermline waar ik een hotel had geboekt voor deze dagen. Als je het stadhuis op afstand al ziet waan je jezelf in de Efteling. Het lijkt echt op een sprookjeskasteel. Vlak daarbij in Bridge Street was mijn hotel gevestigd dus ik kwam er alle dagen voorbij !. Dunfermline is een stad in Fife en was ooit de hoofdstad van Schotland. In mei 2022 kreeg Dunfermline de status van stad ter ere van het platinum jubileum van Koningin Elizabeth II. De achtste stad van Schotland ligt ten noorden van Edinburgh, net over de Forth Bridge. Dunfermline was ooit de hoofdstad van Schotland en de geboorteplaats van Andrew Carnegie. De stad heeft een rijk en legendarisch verleden dat verweven is met de structuur van de stad. / Then the town of Dunfermline where I had booked a hotel for these days. If you see the town hall from a distance you imagine yourself in the Efteling. It really looks like a fairytale castle. My hotel was located right next to it in Bridge Street so I passed it every day!. Dunfermline is a town in Fife and was once the capital of Scotland. In May 2022 Dunfermline was granted city status in honor of the platinum jubilee of Queen Elizabeth II. The eighth city of Scotland is located north of Edinburgh, just over the Forth Bridge. Dunfermline was once the capital of Scotland and the birthplace of Andrew Carnegie. The city has a rich and storied past that is woven into the fabric of the city.
Donderdag 22 augustus, ook nu weer was de weersvoorspelling niet best, zwaar bewolkt en volop kans op regenbuien. Ik besloot dus om in Dunfermline te blijven en koos voor een bezoek aan Dunfermline Abbey en Palace. Beiden zijn overblijfselen van een grote Benedictijnen abdij gesticht door koningin Margaret in de 11e eeuw. Aanzienlijke delen van de abdijgebouwen zijn bewaard gebleven. De fundamenten van de kerk van koningin Margaret bevinden zich onder het huidige prachtige schip, gebouwd in de 12e eeuw in Romaanse stijl. De Abbey Church is het middelpunt van Dunfermline, een van de oudste nederzettingen in Schotland en ooit de trotse hoofdstad. De geschiedenis van The Abbey is verweven met die van Schotland zelf, aangezien Dunfermline de begraafplaats was van de Schotse monarchen na het eiland Iona, en je treft er veel herinneringen en relikwieën van grote Schotse heersers uit het verleden. Koning Robert the Bruce ligt in de kerk begraven. De toren van de kerk draagt de woorden ‘King Robert the Bruce’ in gebeeldhouwde steen rondom de bovenkant / Thursday 22nd August, again the weather forecast was not good, very cloudy and a good chance of rain showers. So I decided to stay in Dunfermline and opted for a visit to Dunfermline Abbey and Palace. Both are the remains of a large Benedictine abbey founded by Queen Margaret in the 11th century. Considerable parts of the abbey buildings have been preserved. The foundations of Queen Margaret’s church are located under the present magnificent nave, built in the 12th century in Romanesque style. The Abbey Church is the centrepiece of Dunfermline, one of the oldest settlements in Scotland and once its proud capital. The history of The Abbey is intertwined with that of Scotland itself, as Dunfermline was the burial place of the Scottish monarchs after the island of Iona, and there are many mementos and relics of great Scottish rulers from the past. King Robert the Bruce is buried in the church. The tower of the church bears the words ‘King Robert the Bruce’ in carved stone around the top.
Koning Robert the Bruce ligt hier begraven. Robert I, ook wel bekend als Robert the Bruce, was de koning van de Schotten die ervoor zorgde dat Schotland onafhankelijk werd van Engeland. William Wallace uit de film Braveheart kun je gerust vergeten : de echte Schotse held heette Robert the Bruce. Het grootste deel in de film Braveheart is verzonnen en berust op talrijke onwaarheden. Robert werd geboren op 11 juli 1274 in een aristocratische Schotse familie. Via zijn vader was hij in de verte verwant aan de Schotse koninklijke familie. Zijn moeder had Gaelic voorouders. In de jaren die volgden was er o.a. Edward I, de Engelse koning die Schotland regeerde als een provincie van Engeland. In 1298 werd Bruce samen met John Comyn ( zijn grootste rivaal voor de Schotse troon ) voogd van Schotland . In 1306 werd Bruce door Edward I vogelvrij verklaard omdat hij ruzie kreeg met Comyn en hem neerstak in een kerk in Dumfries. Weer wat later verkondigde Bruce dat hij recht had op de troon en werd hij gekroond tot koning in Scone. Het jaar daarop werd Bruce echter afgezet door Edwards leger en gedwongen te vluchten. Zijn vrouw en dochters werden gevangen gezet en drie van zijn broers werden geëxecuteerd. Robert bracht de winter door op het eiland voor de kust van Antrim ( Noord-Ierland ). Terugkerend naar Schotland voerde Robert een zeer succesvolle guerrillaoorlog tegen de Engelsen. In de Slag bij Bannockburn in juni 1314 versloeg hij een veel groter Engels leger onder Edward II, waarmee hij de heroprichting van een onafhankelijke Schotse monarchie bevestigde. Robert stierf op 7 juni 1329. Hij werd dus begraven in Dunfermline. Binnen in de kerk onder de preekstoel, bevindt zich het graf van Bruce, met zijn mooie koperen deksel dat dateert uit 1889. Hij verzocht dat zijn hart naar het Heilige Land zou worden gebracht, maar het kwam niet verder dan Spanje. Het werd terug gebracht naar Schotland en begraven in Melrose Abbey. / King Robert the Bruce is buried here. Robert I, also known as Robert the Bruce, was the king of the Scots who made sure that Scotland became independent from England. You can safely forget about William Wallace from the film Braveheart: the real Scottish hero was called Robert the Bruce. Most of the film Braveheart is made up and based on numerous untruths. Robert was born on 11 July 1274 into an aristocratic Scottish family. Through his father he was distantly related to the Scottish royal family. His mother had Gaelic ancestors. In the years that followed there was Edward I, the English king who ruled Scotland as a province of England. In 1298 Bruce became guardian of Scotland together with John Comyn (his greatest rival for the Scottish throne). In 1306 Bruce was declared an outlaw by Edward I because he got into a fight with Comyn and stabbed him in a church in Dumfries. Later Bruce proclaimed his right to the throne and was crowned king at Scone. The following year, however, Bruce was deposed by Edward’s army and forced to flee. His wife and daughters were imprisoned and three of his brothers were executed. Robert spent the winter on the island off the coast of Antrim (Northern Ireland). Returning to Scotland, Robert waged a very successful guerrilla war against the English. At the Battle of Bannockburn in June 1314 he defeated a much larger English army under Edward II, thus confirming the re-establishment of an independent Scottish monarchy. Robert died on 7 June 1329. He was buried at Dunfermline. Inside the church, under the pulpit, is Bruce’s tomb, with its beautiful brass lid dating from 1889. He requested that his heart be taken to the Holy Land, but it only made it to Spain. It was brought back to Scotland and buried at Melrose Abbey.
Vrijdag 23 augustus was ik overdag naar Edinburgh gereisd om de wandeling op Arthurs Hill te gaan ondernemen. ‘s Avonds stond in het teken van een soort reünie, zeg maar een weerzien met ‘bekenden’. In juni dit jaar was ik voor een wandelvakantie op weg naar het Noord Engelse Lake District en op de ferry naar Newcastle ontmoeten ik een hele groep Schotse voetbalsupporters die, nadat Schotland op het EK was uitgeschakeld in Duitsland, op de terug weg naar huis waren. Het werd een enorm gezellige avond aan boord van de DFDS Princess Seaways. Adres gegevens uitgewisseld omdat ik verteld had in augustus opnieuw naar Schotland te gaan reizen. Pat Devlin die in de buurt van Dunfermline woont gaf aan hem te waarschuwen tegen de tijd dat ik op reis zou gaan. Dat bleek dus nu een ‘lot’ uit de loterij want Pat bracht mij na aankomst in Edinburgh met zijn auto naar mijn hotel in Dunfermline. Afgesproken werd dat hij op vrijdagavond met één van zijn voetbalmaten naar Dunfermline zou komen en dat we dan een ‘Schots avondje’ zouden gaan beleven. Nou het was een groot succes ! Beiden weten natuurlijk behoorlijk goed de weg in het Dunfermline-se avond leven ! Enkele echt gezellige sfeervolle Schotse pups bezocht tot dat het overal ‘sluitingstijd’ was haha. Een avond om niet meer te vergeten. / Friday 23 August I travelled to Edinburgh during the day to undertake the walk on Arthurs Hill. The evening was marked by a kind of reunion, a reunion with ‘acquaintances’ so to speak. In June this year I was on my way to the North English Lake District for a walking holiday and on the ferry to Newcastle I met a whole group of Scottish football supporters who, after Scotland had been eliminated from the European Championship in Germany, were on their way home. It was a very pleasant evening on board the DFDS Princess Seaways. Address details were exchanged because I had said that I would be travelling to Scotland again in August. Pat Devlin who lives near Dunfermline said that he would warn him by the time I would be travelling. That turned out to be a ‘ticket’ from the lottery because after arriving in Edinburgh Pat drove me to my hotel in Dunfermline in his car. It was agreed that he would come to Dunfermline on Friday evening with one of his football mates and that we would then experience a ‘Scottish evening’. Well it was a great success! Both of course know their way around the Dunfermline nightlife pretty well! Visited some really nice atmospheric Scottish pups until it was ‘closing time’ everywhere haha. An evening to never forget.
De extra dag ( omdat Transavia de terugvlucht die dag had geannuleerd ) zondag 25 augustus, heb ik besteed om opnieuw de omgeving rond het fraaie stadje te gaan verkennen. Vlak bij het hotel was de ingang van een groot openbaar park, het Pittencrieff Park welke plaatselijk bekend is als “the Glen “. Het werd in 1902 gekocht door Andrew Carnegie en het jaar daarop tijdens een ceremonie aan de mensen van Dunfermline gegeven. Aan de noordelijke grens van het park staat het opvallende standbeeld van Andrew Carnegie, dat in 1914 werd gebouwd. De hoofdingang van het park, bekend als de Louise Carnegie Gates, die in 1928 werd geopend, bevindt zich in het noordoosten. Midden in het park staat een grote glazen kas. Binnen is het warm om diverse planten en bomen in bloei te houden. Weer wat verderop een grote volière met een aantal pauwen. Rond het gebied wat waarschuwingsbordjes voor hondenbezitters dat de hond aangelijnd moet zijn. Zo nu en dan schijnt het dat de pauwen even uit de volière mogen. Indrukwekkend de hoeveelheden tuinbankjes door heel het park. Met naamplaatjes op de rugleuningen in herinnering aan dierbare opgedragen door familieleden. / The extra day (because Transavia had cancelled the return flight that day) Sunday 25 August, I spent exploring the area around the beautiful town again. Close to the hotel was the entrance to a large public park, Pittencrieff Park which is known locally as “the Glen”. It was bought by Andrew Carnegie in 1902 and given to the people of Dunfermline in a ceremony the following year. On the northern border of the park is the striking statue of Andrew Carnegie, which was built in 1914. The main entrance to the park, known as the Louise Carnegie Gates, which opened in 1928, is located in the north-east. In the middle of the park is a large glass greenhouse. Inside it is warm to keep various plants and trees in bloom. A little further on a large aviary with a number of peacocks. Around the area some warning signs for dog owners that the dog must be on a leash. Every now and then it seems that the peacocks are allowed out of the aviary for a while. Impressive the amount of garden benches throughout the park. With nameplates on the backrests in memory of loved ones dedicated by family members.
Andrew Carnegie, geboren Dunfermline 25 november 1835 overleden Lenox ( Massachusetts ) 11 augustus 1919 was een Amerikaans staalmagnaat en filantroop van Schotse afkomst. Carnegie begon als dertienjarig hulpje in een katoenspinnerij. Daarna vond hij werk bij de Ohio Telegraph Compagnie en later bij de Pennsylvania Railroad. Hij eindigde als eigenaar van het grootste staalbedrijf van de wereld, de Carnegie Steel Company. Dit bedrijf verkocht hij in 1901 aan bankier John Piermont Morgan, die het onderbracht in U.S. Steel. Met de opbrengst werd Carnegie een van de rijkste mensen ter wereld. Zijn rijkdommen wilde hij niet alleen aan zijn nabestaande nalaten, maar nog tijdens zijn leven aan goede doelen besteden. Dat moest zo gebeuren dat de mensen die er van profiteerden, zichzelf verder konden ontwikkelen. Dus één van die goede doelen blijkt het Pittencrieff Park in Dunfermline te zijn die hij immers in 1902 kocht en het een jaar later aan de mensen in Dunfermline schonk !! / Andrew Carnegie, born Dunfermline November 25, 1835 died Lenox ( Massachusetts ) August 11, 1919 was an American steel magnate and philanthropist of Scottish descent. Carnegie started as a thirteen-year-old helper in a cotton mill. He then found work at the Ohio Telegraph Company and later at the Pennsylvania Railroad. He ended up as the owner of the largest steel company in the world, the Carnegie Steel Company. He sold this company in 1901 to banker John Piermont Morgan, who incorporated it into U.S. Steel. With the proceeds, Carnegie became one of the richest people in the world. He did not want to leave his wealth only to his survivors, but also to spend it on charity during his lifetime. This had to be done in such a way that the people who benefited from it could further develop themselves. So one of those charities turns out to be Pittencrieff Park in Dunfermline, which he bought in 1902 and donated to the people of Dunfermline a year later!!
Ook in het park te vinden ; een locomotief die in gebruikt is geweest in de kolen industrie in deze regio, Fife genaamd, het gebied waar Dunfermline in ligt, was honderden jaren lang een van de belangrijkste kolenmijngebieden van Schotland en de industrie had een enorme impact op het werk- en sociale leven van mensen. Terwijl ik de locomotief bekijk huppelt er plots een eekhoorntje om heen. Het beestje blijkt voor niemand bang en is heel nieuwsgierig. Hij komt zelfs heel dichtbij aangehuppeld natuurlijk met de verwachting dat ik wellicht iets te eten bij mij heb. Net zo snel als ie zich liet zien is ie ook weer verdwenen. / Also in the park; a locomotive that was used in the coal industry in this region, called Fife, the area where Dunfermline is located, was for hundreds of years one of the most important coal mining areas of Scotland and the industry had a huge impact on the working and social lives of people. While I am looking at the locomotive, a squirrel suddenly hops around it. The animal appears to be afraid of no one and is very curious. He even hops very close of course expecting that I might have something to eat with me. Just as quickly as he showed himself, he is gone again.
Op mijn terug weg door het stadscentrum passeer ik een slagers winkel. De etalage is heel opvallend ingericht. En de tekst op het schoolbord verraad dat deze slager veel met varkensvlees doet haha. Ik weet zeker als een slager dit in ons land zo zou doen er zeker weer gezeik van enkele ‘woke’ figuren zou los barsten. Ik vind het echter een prachtige vondst om aandacht van klanten te trekken ! Vandaar dat ik er zelf maar een varkentjes cartoon op de foto heb bij geplaatst. / On my way back through the city center I pass a butcher shop. The window display is very strikingly decorated. And the text on the blackboard reveals that this butcher does a lot with pork haha. I know for sure that if a butcher would do this in our country, there would certainly be a lot of whining from some ‘woke’ figures. However, I think it is a great find to attract the attention of customers! That is why I have placed a pig cartoon on the photo myself.
Maandag 26 augustus tijd om huiswaarts te keren. Op het weer na een fantastisch leuke en gezellige trip gehad. Dit keer eigenlijk voor de eerste keer dat het weerbeeld mij in de steek heeft gelaten. Maar tussen enkele buien door heb ik mij prima weten te vermaken en weer enkele fraaie ‘historische plaatsen’ mogen bezoeken. In Inverkeithing slechts twee haltes verderop stap ik op de bus die naar het airport rijd. / Monday 26 August time to return home. Apart from the weather a fantastically fun and pleasant trip. This time actually for the first time that the weather has let me down. But between a few showers I managed to enjoy myself and was able to visit some beautiful ‘historical places’ again. In Inverkeithing only two stops further I get on the bus that goes to the airport.
Voor de tweede keer op het vliegveld van Edinburgh. Boven met KLM in juni 2019 na de West Highland Way wandeltocht met Hanneke naar Schiphol Amsterdam. Onder deze keer met Transavia naar Rotterdam Airport. Wel heel toevallig dat beiden toestellen op nagenoeg de zelfde positie staan geparkeerd ?! / For the second time at Edinburgh airport. Above with KLM in June 2019 after the West Highland Way hike with Hanneke to Schiphol Amsterdam. Below this time with Transavia to Rotterdam Airport. What a coincidence that both planes are parked in almost the same position ?!
Een “held” ben ik echt niet met ‘vliegen’, maar ik stap er wel in maar ben toch ook wel weer blij als het vliegtuig weer aan de grond staat. En eenmaal thuis was het toch wel ff “oops” om na enig speurwerk er achter te komen dat beiden toestellen maar liefst 21 jaar ‘oud’ zijn waarmee ik heen en terug naar Schotland ben gevlogen ?! / I am not really a “hero” with ‘flying’, but I do get in but am also happy when the plane is back on the ground. And once home it was a bit of an “oops” to find out after some research that both planes are no less than 21 years ‘old’ with which I flew to Scotland and back?!
Einde van een opnieuw fraai bezoek aan mijn favorieten Schotland. Wie weet of er weer een vervolg zal komen ?! / End of another beautiful visit to my favorites Scotland. Who knows if there will be a sequel?!
2 Replies to “Edinburgh Reis 20-26 augustus 2024”
Pat, I think back to our meeting in Dunfermline with a big smile. I enjoyed our ‘night out’, you both knew the way very well. If I ever come near again I will definitely let you know. Stay healthy and greetings from the Netherlands, Fred.
Glad you enjoyed your trip Fred, it was good to see you and have a few beers 🍺🍺🍺🍺. Till the next time, safe travels 👍
Pat, I think back to our meeting in Dunfermline with a big smile. I enjoyed our ‘night out’, you both knew the way very well. If I ever come near again I will definitely let you know. Stay healthy and greetings from the Netherlands, Fred.
Glad you enjoyed your trip Fred, it was good to see you and have a few beers 🍺🍺🍺🍺. Till the next time, safe travels 👍