Dinsdag 20 juli begonnen aan een volgende fiets- uitdaging ; de fietstocht van Rotterdam naar het Noord Hollandse Heerhugowaard. De tocht kreeg nog meer betekenis omdat mijn zoon Mark juist op deze dag, 20 juli , zijn verjaardag viert ! Bovenstaand in de collage zijn de doorkomst plaatsen vermeld. ( klik in het verslag op afbeeldingen en foto’s voor vergroting )
Klokslag 07.00 fietste ik weg vanuit mijn woonplaats Rotterdam, met een voortreffelijk mooie weers- voorspelling voor deze dag in het vooruitzicht. Rond diezelfde tijd vertrok Mark vanuit Heerhugowaard om mij tegemoet te rijden zodat wij later die ochtend elkaar zouden treffen en de tocht samen zouden vervolgen. Via Berkel Rodenrijs, Zoetermeer, Zoeterwoude Dorp gingen mijn eerste kilometers naar Leiden. Een strak blauwe lucht boven mijn hoofd en nagenoeg geen wind maakte het direct aangenaam fietsen.
De eerste grote stad die ik moet passeren is Leiden. De route stuurt mij dwars door het centrum maar zo vroeg in de ochtend is het nog niet erg druk. Zo nu en dan passeren mij fietsers en scooters met best wel grote haast …. mensen op weg naar hun werk, ik moet glimlachen bij die gedachten ; immers “die tijd” heb ik inmiddels gehad. Bij de fraaie stadsmolen knijp ik even in de remmen om een mooie foto te maken. Leiden staat bekend als studentenstad ; het heeft de oudste universiteit van Nederland. De bijnaam luidt sleutelstad, verwijzend naar de sleutels in het stadswapen.
Ik ben vrij snel het centrum van Leiden alweer uit. Volgende passages zijn in het bloembollengebied welke ik inmiddels bereikt heb ; Sassenheim, Lisse en Hillegom. Ik passeer op het fietspad op afstand de Keukenhof. Het wereld beroemde park ligt ten noordwesten van Lisse. Jaarlijks komen er duizenden toeristen in het voorjaar om het park te bezoeken. Tuinbouwbedrijven uit de bollenstreek leveren jaarlijks hier bolgewassen voor. Het in 1949 opgerichte park is 32 hectare groot en de bezoekers komen vanuit de hele wereld. Er zijn dan meer dan 7 miljoen krokussen, narcissen, tulpen, hyacinten, lelies en andere bol- gewassen te zien. De bollen worden in drie maanden ( oktober t/m december ) geplant door vele hoveniers.
Even later bereik ik Hillegom. Deze gemeente is de noordelijkste van de Duin- en Bollenstreek van Zuid Holland. Alhoewel de gemeente deel uitmaakt van de Bollenstreek, zijn de inwoners van deze gemeente in maatschappelijk opzicht vooral gericht op buurgemeenten in Noord-Holland, de stad Haarlem in het bijzonder. Van oudsher hebben de inwoners sterke banden met dit gebied. Maar aan de fraai aangelegde bloemperken zie je hier toch ook wel weer de verbintenis met de Bollenstreek hierin.
Meteen na het verlaten van Hillegom fiets ik Bennebroek binnen. Inmiddels geeft mijn garmin 51 gereden kilometers aan dus tijd om een bankje op te zoeken. Dat tref ik naast de ingang van een heel fraaie buitenplaats ; De Hartekamp genaamd. Het valt onder de gemeente Heemstede, maar gelegen vlak bij Bennebroek. Sinds 1952 is op het terrein een instelling gevestigd voor de zorg aan mensen met een verstandelijke beperking. Het Landgoed is een rijksmonument, de tuin is openbaar toegankelijk. De vroegere geschiedenis van het huis is echter een “bedenkelijke” …. ; vanaf 1921 tot de Tweede Wereldoorlog maakte het buiten een nieuwe bloei door, dankzij mevrouw Catalina von Pannwitz-Roth. Zij was afkomstig uit Berlijn die over een rijke collectie oude kunst beschikte. Ook de gevluchte keizer Willem II bezocht vanuit Doorn vele malen de Hartekamp. Ook Prins Bernhard behoorde in die tijd tot de bezoekers. De Duitse Rijksmaarschalk en kunstverzamelaar Hermann Göring was weliswaar een minder gewenste bezoeker, maar dankzij de verkoop van enkele waardevolle stukken kreeg mevrouw Von Pannwitz een vrijgeleide naar Zwitserland ??? en ontving zij de toezegging dat de Hartekamp nimmer door de Duitsers zou worden bezet ?? Na de bevrijding zijn deze gerecupereerde kunstschatten in het Rijksmuseum terecht gekomen. De overige kunst is later ten dele in New York geveild en ten dele verhuisd naar de enige dochter Ursula.
Na een korte bankjes rust vervolg ik mijn tocht. Ik heb inmiddels telefonisch contact met Mark gemaakt en net buiten de stadsgrens van Haarlem ontmoeten wij elkaar. Vanaf dit punt kan ik eigenlijk mijn garmin wel uitzetten want Mark zal vanaf nu de route naar Noord Holland bepalen. Hij weet immers door zijn vele trainingsritten in dit gebied de weg. We vervolgen nu samen de weg en gaan op weg naar IJmuiden.
We hebben IJmuiden bereikt en Mark heeft een route bedacht over de sluizen. Een buitenkans want de hagelnieuwe zeesluis in aanbouw is nog maar net opengesteld voor fietsers verkeer. We kijken onze ogen uit. Een gigantisch complex wat vele miljarden gekost zal hebben, maar o zo noodzakelijk volgens de gemeente Amsterdam en provincie om de concurrentiestrijd met de haven van Rotterdam aan te kunnen blijven gaan.
Bovenstaand een foto uit de bouwfase. Bovenin op de achtergrond de Hoogovens. In 2016 werd na jarenlange studie en ontwerpen met de bouw van de nieuwe zeesluis begonnen. Het wordt door de afmetingen direct de grootste zeesluis van de wereld. Namelijk ; 500 meter lang, 70 meter breed en 18 meter diep. Begin volgend jaar 2022 wordt de officiële opening verwacht.
We vallen met ons neus in de boter, juli 2021 de laatste bouwfase is ingang gezet. De sluis inmiddels van de immens grote deuren voorzien en water ingelaten. Momenteel word er keihard gewerkt aan de infrastructuur rondom de sluis en vanaf oktober hopen ze te gaan testen met doorvaart van schepen. Ook de naast gelegen Noorder sluis blijft na de opening in gebruik en kan eventueel bij storingen en of calamiteiten scheepvaart blijven behandelen. Door deze nieuwe sluis dieper te maken dan de Noordersluis heeft de scheepvaart minder of geen last van laag water. Jarenlang is er al gestegel om de situatie op het Noordzee Kanaal naar Amsterdam te verbeteren. Dat is één van de grootste redenen geweest om in te stemmen voor de bouw van deze mega zeesluis. Vooral cruiseschip rederijen wijken steeds vaker uit naar het mooie Rotterdam, want om de stad te bereiken heb je immers geen tijdrovende sluizen nodig . Criticasters zijn echter van mening dat de bouw van deze nieuwe zeesluis vele risico’s met zich mee brengt.
sluis vervolg : De nieuwkomer is met een lengte van 500, breedte van 70 en diepte van 18 meter straks weliswaar de grootste sluis ter wereld, maar het veel minder diepe Noordzeekanaal erachter vormt een grotere flessenhals als gedacht. Dat heeft te maken met de snelheid en diepgang van grotere schepen ! Hoe sneller een schip door het kanaal vaart, hoe groter de werking onder de kiel. Het water moet dan met exponentieel hogere snelheid onder het schip door. Er ontstaat onderdruk, waardoor het schip dieper komt te liggen. Vanwege deze risico’s blijkt al sinds juli dit jaar een nieuw regime te gelden op het Noordzeekanaal ; schepen met een diepgang van meer dan acht meter mogen niet sneller dan 12 km per uur varen. Voor diepstekende schepen, tot 13,75 meter, geldt maximaal 6 tot 8 kilometer per uur. Grootste angst blijkt nu dat grote schepen de beschermende deklaag van de tunnels onder het kanaal gaan “wegzuigen”, waardoor de kans op lekkages ? groter wordt !
sluis vervolg : Bij grote cruiseschepen is vooral de hoogte een probleem. Ze “vangen” veel wind, waardoor ze niet recht in het kanaal liggen en het lastiger wordt zo’n schip te passeren. Vanaf windkracht 6 is het al helemaal niet meer mogelijk met grote schepen door het kanaal te varen. Maar Mark en ik hebben mazzel deze dag, een hek staat nu nog open bij een reusachtig nieuw-naambord van de zeesluis. Dat nodigt natuurlijk uit om een mooi plaatje “te schieten”.
We verlaten het sluizen complex en rond 13.00 uur komen we aan in Wijk aan Zee. Tijd voor een rust en een korte lunch. In Café de Zon worden we hartelijk ontvangen door de eigenaresse die vrolijk over het terras heen en weer loopt om het ons passanten naar de zin te maken. Ze “prijst” ons een lunchgerecht aan wat volgens haar niet op de kaart staat vandaag ….., een broodje warme beenham ! Nou dat advies ter harte genomen, en werkelijk waar geen spijt van gekregen. Weer volop krachten hierdoor opgedaan en vol goede moed vervolgen wij onze fietstocht.
We fietsen een voor mij wel heel bekend natuurgebied binnen ; landgoed Duin en Kruidberg, hier kwam ik een aantal jaren achtereen met de “wandelmaatjes” tijdens de “30” van Zandvoort wandeltochten. Ik vertel Mark dat je hier heerlijk op het terras kunt zitten. Dit nodigt natuurlijk uit om op foto vast gelegd te worden, dus poseer ik met fiets en al op het terras waar we tijdens onze wandeltochten diverse malen hebben gerust.
Herkenbaar ; op het zelfde plekje maart 2018 met mijn wandelmaatjes tijdens de 30 van Zandvoort wandeltocht.
2021 , nu met de jarige zoon Mark opnieuw terug ,notabene op de fiets, op het fraaie landgoed. De imposante kastanje en beukenlanen verklappen de historie van Duin en Kruidberg. Ooit werd het voormalige landgoed bewoond door rijke kooplui.. Dit authentieke landhuis werd in 1907 gebouwd in opdracht van tabak- en theehandelaar Jacob Theodoor Cremer. Samen met zijn vrouw Annie Hogan woonde hij in het voormalige grootste woonhuis van Nederland. Sinds 2002 is het landgoed open als hotelfunctie met 75 hotelkamers, een restaurant op de Beletage van het landhuis, het heeft 10 conferentiezalen, meerdere stijlkamers, het koetshuis Nova Zembla, en huisvest Spa & Wellness het Princenbosch.
We bereiken daarna het Kennemer duinengebied. Tot mijn grote verbazing moet je betalen voor passage door dit natuurgebied. Ik kijk Mark verbaasd aan want ik denk dat ie mij in de maling neemt. Niets is minder waar en verteld Mark, als boswachters je aanhouden en je hebt geen “dag” ticket dan krijg je een vette bekeuring ! Dit is het gevolg dat subsidies door de overheid verdwijnen en de natuurgebieden in ons land door de provincies zelf onderhouden moeten worden. Bij mij in Zuid Holland heb ik dit nog niet eerder gezien vandaar mijn verbazing.
Onze passage door het duingebied bij Castricum en Egmond aan Zee. Het is dan natuurlijk erg leuk als je met z’n tweeën fiets, want Mark haalt mij zo nu en dan in op een foto te maken . Inmiddels komt de 100 km grens al duidelijk in beeld. Maar nog steeds geen last van “zadel-pijn” ha ha ha.
Echter inmiddels volop Noord Holland bereikt met Alkmaar ; de voormalige woonplaats van Miranda en Mark, maar voor we besluiten verder te fietsen zijn we wel weer aan rusten toe en vinden een gezellig terras op het bekende Waagplein. Geen kaasmarkt vandaag maar best wel veel gezelligheid om ons heen. En natuurlijk met een “Texels Skuumkoppe” is het goed rusten voor wij aan ons laatste deel van de fietstocht gaan beginnen.
We verlaten het stadscentrum van Alkmaar en fietsen de fraaie Noord Hollandse polders tegemoet.
Met al meer dan 100 km op de dagteller en een heerlijk na-middag zomerzonnetje trappen we er vrolijk op los, immers ons doel Heerhugowaard komt steeds naderbij !
We passeren de “strijk molens” bij Oudorp. Oudorp was lang een zelfstandige gemeente, maar bij de gemeentelijke herindeling van 1 oktober 1972, net als een gedeelte van Koedijk, bij Alkmaar gevoegd. De molenkade, deze kade loopt van de Herenweg naar de Frieseweg, langs de Hoornse Vaart. Langs de kade staan vier molens : Strijkmolens genaamd ; B,C,D en E. Strijkmolen C is tweemaal afgebrand, in 1998 en 2004, maar is nu weer opgebouwd. Ooit stonden er zes molens. Strijkmolens bemalen geen polders, maar malen het water van de ene boezem naar de andere.
17.00 uur ik heb het gefikst … en de afstand Rotterdam -Heerhugowaard overbrugd. Zeker vanaf Haarlem hartstikke tof en gezellig met Mark door de regio gefietst. Zoveel fraaie dingen onderweg gezien die deze uitdaging weer formidabel maakte.
Deze afbeelding laat zien hoe Mark mij tegemoet is gefietst vanuit zijn woonplaats ( oranje lijn ) de groene lijn geeft aan hoe wij samen vanuit Haarlem terug naar Noord Holland zijn gefietst !
En jawel hoor “er is er één jarig” dus in de avonduren ben ik verwend door Miranda en Mark en zijn we gezellig “tapas” gaan eten in een voortreffelijk gezellig restaurant Oudejans in de Rijp. Een mooiere afsluiting van deze eerste fietsdag had ik mij niet kunnen wensen # dank jullie wel M&M !
Goed uitgerust en na een gezond “blauwe bessen ontbijt” was het de volgende dag 21 juli tijd om weer terug naar Zuid Holland te gaan fietsen. Opnieuw besloot Mark een groot deel van de fietstocht met mij mee te fietsen en later zou hij met een lus terug gaan keren naar huis in Heerhugowaard.
Mark had een prachtige route bedacht richting Zuid Holland en deze dag met de pont het Noordzee kanaal over te steken. We hadden echt mazzel , de pont kaptein zag ons van ver aan komen fietsen en besloot te wachten met de bomen te sluiten, zodat Mark en ik nog direct mee konden overvaren. Voor mij als Zuid Hollander was het opvallend dat fietsers en wandelaars niet hoeven te betalen voor een overtocht !?
Daarna trappen we door de duinen richting Zandvoort. Opnieuw een prachtige zomerse dag, volop zonneschijn dus de zonnebrand komt van pas. In het centrum zoeken Mark en ik naar een lunch café want ook de inwendige mens moet versterkt worden. We hebben een plekje gevonden bij eet café de Corner. Eigenlijk mogen fietsen niet tegen de muur geplaatst worden maar omdat de eigenaar door heeft dat wij bij hem consumpties gaan nuttigen vindt hij het goed. Heerlijke pannenkoeken helpen ons daarna weer op weg
Op weg richting Noordwijk belanden we plotsklaps in een duin verstuiving. Waarschuwingsborden wijzen ons er op dat we af moeten stappen want het losse zand op het fietspad kan voor gevaarlijke situaties zorgen.
Vervolgens fietsen wij de duinen nabij Noordwijk in. Vlak voor Noordwijk is het moment daar dat Mark om gaat keren om met een grote boog terug naar Heerhugowaard te gaan fietsen. Geen gek plan want op dit punt zitten we al weer bijna rond de 70 km . Op een fietspad kruising in de duinen gaat Mark vervolgens met een heel grote lus terug richting Noord Holland, en ik trap vervolgens verder richting Noordwijk.
Ik kom via het fietspad vanuit de duinen op de boulevard van Noordwijk terecht … geen levensteken van de “familie Meiland” # grapje. Heel veel witte nummerplaten op geparkeerde auto’s langs de strandweg. En dat terwijl ons land “corona oranje gekleurd” schijnt te zijn ??
Tja, vervolgens passeer ik een heel bekend hotel, althans in de “glorie dagen” van het Nederlands voetbal elftal ! # Hotel Oranje in betere tijden !?
Bijna thuis …. ik passeer Skibaan Snow World Zoetermeer. Een ski centrum voor Nederlanders die van wintersport en vooral van skiën houden. De ski toren heeft 4 pistes, en roemt zich met de woorden de steilste indoorpiste van Europa ? te zijn. Verder vermeld de folder dat het met 10 skiliften een unieke beleving bied op “echte” sneeuw ???
Eind goed al goed, hartstikke trots op mijzelf dat ik deze fiets-uitdaging weer volbracht heb. Genoten van een prachtige tocht en knuffels voor Miranda en Mark , opnieuw een memorabele beleving die ik nooit zal vergeten.
1 Reply to “Rotterdam < - > Heerhugowaard”
Mooi Verslag Spijkie, en dan te bedenken dat je bijna langs mijn huis bent gereden.
Ik als IJmuidenaar woon sinds enkele jaren in Voorhout, dit ligt tussen Leiden, Noordwijk en Sasenheim.
En werk nog steeds op de hoogovens.
Mooi Verslag Spijkie, en dan te bedenken dat je bijna langs mijn huis bent gereden.
Ik als IJmuidenaar woon sinds enkele jaren in Voorhout, dit ligt tussen Leiden, Noordwijk en Sasenheim.
En werk nog steeds op de hoogovens.