Zaterdag 29 maart was ik heel vroeg uit de veren want het was de dag van de 20 van Zandvoort wandeltocht en reizen met het OV naar de badplaats. Eerst op de fiets naar het centraal station want trams en bussen rijden niet zo vroeg in Rotterdam en zeker al niet op weekend dagen ! De wekker om 05.00 gezet want vooral in de vroege ochtenduren neem ik overal rustig de tijd voor. Even over zessen op de fiets en om 06.41 reed mijn trein richting Haarlem. Daar was het al gezellig druk met wandelaars op het perron en overgestapt voor het laatste korte traject naar het station Zandvoort aan Zee. 08.06 mijn reisdoel bereikt en na een wandelingetje van 10 minuten kwam ik aan bij het race circuit waar de tocht zou aanvangen.
De 20 km afstand waar ik voor ingeschreven had mag vanaf 08.30 starten. Alle deelnemers hebben een stempelkaart en onderweg passeer je op de rustplaatsen een stempelpost. De weersverwachting bleek formidabel voor deze dag. Nog niet eerder liep ik deze tocht met zulk een mooi ‘voorjaars’ weerbeeld. Een buitentemperatuur variërend tussen de 8 en 14 graden, een strak blauwe lucht zeker in de ochtenduren tijdens de passage over het strand. Precies om half negen ging het startschot voor de 20 km afstand lopers. Eigenlijk bijna direct beland je op de boulevard en hier laat de organisatie je kiezen om linksom de eerste kilometers over het strand te gaan lopen maar je mag ook rechtsom en dan loop je de eerste 2.2 km over de boulevard richting de eerste stempelpost. Ik kies uiteraard direct voor het wandelen over het strand. Maar er zijn toch ook wel een redelijk aantal die ik ‘rechtsaf’ zie buigen richting boulevard ( watjes dus ).
Ik en vele honderden, misschien wel duizenden, zijn op weg. Strak blauwe lucht boven zee en de wind blaast niet al te sterk schuin het strand op. Het is laag water en wanneer je eenmaal de waterlijn bereikt wordt de ondergrond ook wat steviger. Dat loopt natuurlijk wat makkelijker. Zo vroeg in de morgen is het matige windje nog wel fris. Daar had ik op gerekend en dus in deze fase nog een sjaal om, een trui over het wandelshirt en mijn fleecevest. Dat kan ik later makkelijk aanpassen wanneer de route door het duinengebied verder gaat.
Al vrij snel bereik ik de eerste stempelpost het strandpaviljoen San Blas. Op slechts 3 km na de start. Voor een eerste rust natuurlijk veel te kort dus na het stempelen wandel ik direct verder. Inmiddels doemt voor mij een heel bekend silhouet op aan de horizon ; het is de veerboot van DFDS Princess Seaways op weg naar IJmuiden. Met dit schip ben ik inmiddels diverse malen overgevaren naar Newcastle. Ook dit jaar staat er eind mei een overtocht gepland want dan ga ik opnieuw weer voor een wandelvakantie naar het Noord Engelse Lake District. Ik en de vele wandelaars vervolgen trouwens onze route over het strand naar de volgende stempelpost bij het strandpaviljoen Parnassia aan zee, hier was ook op het strand de splitsing voor de 20 -30 km wandelaars. Na de klim bereik ik bovenop het duin de tweede stempelpost. Daar kwam mij de teleurstellende mededeling onder ogen dat er alleen met PIN betaald kon worden !? Weer zo’n ondernemer die je geen keus laat en dat pinnen door je str.t drukt ! Ja, ja het ‘moderne’ 2025 ? Dus ik besluit hier geen consumptie te gaan gebruiken en rechts op het wandelpad naast het paviljoen staan gelukkig allemaal banken opgesteld. Ik heb zelf genoeg broodjes en bananen bij in de rugzak dus die ‘ondernemer’ kan me rug op met dat “verplicht” PIN betalen ! En juist toen ik in een heerlijk vroeg ochtend zonnetje een krentenrozijnen bolletje zat weg te peuzelen komt er plots wel een heel bekende wandelaar op mijn toelopen ; Pim den Heijer. Oud marine collega en net als mij een vervend wandelaar die ik ook op vele andere tochten regelmatig tegen kom. We besluiten om de rest van de tocht samen verder te gaan ondernemen.
Het volgende gedeelte gaat door een prachtige duingebied met regelmatig waterpartijen. De sjaal en trui zijn inmiddels in mijn rugzak beland want in het duingebied is de wind vrijwel verdwenen en ook de buitentemperatuur loopt op. We hebben inmiddels 5 km afgelegd en de duinen route loop over 6 – 7 kilometer. Ook verschijnen er wat wolken aan de blauwe lucht maar het voorjaarszonnetje blijft prima schijnen. We slingeren nu over zandpaden in het Zuid-Kennemerland natuurgebied. Na 6 km passeren we een restaurant wat schuin weg gelegen in het duinengebied. Pim en ik besluiten hier even te gaan rusten terwijl het later bleek dat dit niet de stempelpost 3 was. Maar vele wandelaars hielden hier halt en dat was te merken aan de wachtrijen om een ‘consumptie’ te kunnen bestellen, lees te bemachtigen !
Maar na wat ‘geduld’ en dus dan maar ‘dubbel’ bestellen komt het tocht allemaal goed !
Dan is er na 12,5 km wandelen plotseling bij stempelpost 3 sprake van een ‘heus’ mirakel, terwijl Pim en ik op het terras van paviljoen het Witte Huis ( stempelpost 3 ) wat rusten zie ik tot mijn allergrootste verbazing een groepje wel heel heel bekende wandelaars langs het terras lopen ; dit moment noem ik maar het Mirakel van Zandvoort ! Plots staan Wanda, met zoon Joris ( maker van de foto ), Claudia en Peter daar voor mijn neus. Ik val ze echt in de armen want dit plotselinge rendez-vous maakt echt ongelofelijk veel bij mij los. Dit was zo verrassend dat het echt een ‘mirakel’ leek ! Het is allemaal veel te veel gevraagd om één en ander hier op mijn homepage uit te gaan leggen maar feit blijft dat deze mensen ( wandelmaatjes ) een heel apart plekje in mijn ‘wandel-leventje’ hebben. Later na binnenkomst in Zandvoort heb ik nog meer leden van deze ‘speciale’ wandelfamilie mogen ontmoeten in het inmiddels 30 van Zandvoort stamcafé Laurel&Hardy. Een ongelofelijk gezellig samenzijn en O zo blij dat ik dit heb mee mogen maken !
De laatste 5 km terug naar de finish zijn het ‘ongezelligst’, dat is al jaren bekend. Dat is een slingerende klinker straatweg door een duingebied pal naast de spoorlijn Zandvoort – Haarlem. Vroeger was de laatste rust in Overveen net over de spoorbaan bij een heel gezellig restaurant. Daar stond jarenlang een ‘platenbaas’ grammofoonplaten te draaien voor ons de passerende wandelaars. Je kon ter plaatse zelfs verzoeknummertjes aan vragen. Daar bleef je echt hangen met de wetenschap dat je daar uiterlijk om 16.00 weg moest gaan om alsnog op tijd binnen te komen in het centrum van Zandvoort aan de finish.
Om 15.15 ben ik met Pim terug in Zandvoort, op het finishplein is het een drukte van belang. Dat komt natuurlijk mede door het heerlijke zachte zonnige voorjaarsweer. We proosten er samen aan de finish met een biertje en een fraaie medaille op ! Genoten van een fantastisch fraaie en zeker memorabele wandeldag !
