22 mei 2025 ; voor een vervolg op mijn wandelvakantie 2024 ga ik voor een tweede keer op reis naar het fraaie Lake District in Cumbria.
Het toeval wilde dat zoon Robin met de Chelsea B voor een opdracht ook in IJmuiden lagen aangemeerd zodat ik voor het vertrek met de veerboot naar New Castle eerst nog een ‘bakkie koffie’ op de Chelsea B kon doen alvorens ik met mijn auto naar de vlakbij gelegen opstelrij van de DFDS veerhaven kon rijden. Robin had al voorspeld dat het dit keer een ‘winderige’ oversteek kon worden. Heen met de Princess Seaways, inmiddels erg vertrouwd want dit was alweer mijn derde oversteek met DFDS naar Newcastle. Het is een nacht boot, 17.30 vertrek uit IJmuiden en dan arriveer je ‘s morgens 09.45 Engelse tijd in de haven van Newcastle. Vandaar is het veel korter rijden naar vakantiebestemmingen in Noord Engeland en Schotland.
De overtocht is prima verlopen, eenmaal ‘s nachts onder de Engelse kust was de meeste slinger weg en had het schip een rustiger koers. De douaneformaliteiten gingen ook vlot aan Engelse zijde. Wel heb je tegenwoordig ook voor reizen naar Engeland een ETA nodig. Die vraag je vooraf aan op de officiële Engelse overheid site en is twee jaar geldig. Het wordt gekoppeld aan je paspoort nummer. De rit vanuit Newcastle naar Keswick is ongeveer 165 km. Deze dag nog droog licht bewolkt weer, prima om te reizen. Halverwege ben ik even gestopt voor een pauze en een broodje eten. Rond 14.30 arriveerde ik opnieuw bij mijn logeeradres in Keswick ; B&B Claremont House. Het was een heel leuk weerzien met de beheerders Sarah en John. Vorig jaar had ik hier ook gelogeerd en dat was zo goed bevallen dat ik dus opnieuw terug was gekomen. Een prima uitvalsbasis voor mijn vooruit geplande wandeltochten in het mooie gebied.
23 mei 2025 ; de aankomst dag en na de begroeting en koffie met Sarah bracht ik mijn wandel bagage naar de kamer. Vervolgens ging ik lopend de heuvel af naar het centrum van het stadje Keswick. Allereerst bracht ik een klein presentje naar het wandelbureau Mickledore. Toevallig heeft deze wandelorganisatie haar kantoor in dit stadje. Eerdere jaren heeft deze organisatie mijn twee grote wandeltochten in Schotland verzorgt ( West Highland Way en de Great Glen Way. Dat hadden zij keurig verzorgd met overnachtingen en bagagetransport en daarom had ik besloten om even met een ‘klein Hollands’ presentje naar binnen te lopen. Het zelf gemaakte vaasje met houten tulpjes werd enorm gewaardeerd. Bij gezond en fit blijven ga ik waarschijnlijk in 2026 nog een wandeltocht lopen die ook dit bureau verzorgd ; de Harriot Way in de Yorkshire Dales. Voor de televisiekijkers ; het gebied waar de serie van dokter James Harriot. Na mijn bezoek aan het Mickledore kantoor ben ik naar het toeristen informatiepunt gewandeld en de laatste wandelroute kaarten gescoord die ik de komende dagen nodig heb.
Keswick is een historische marktstad en ligt ten noorden van Derwent Water, één van de grotere meren in het Lake District. Het telt ongeveer 5000 inwoners en is een belangrijk toeristencentrum. Er is een wekelijkse markt midden in het centrum rondom de historische uit 1813 daterende Moot Hall, een gebouw waar ooit de beraadslagingen van de gemeenteraad plaatsvonden en waar nu de plaatselijke VVV in is gehuisvest. Keswick werd alom bekend vanwege de samenwerking met de dichters Samuel Taylor Coleridge en Robert Southey. Samen met hun collega Lake Poet William Wordsworth, woonachtig in Grasmere, 19 kilometer verderop, maakten ze de schilderachtige schoonheid van het gebied breed bekend bij lezers in Groot Brittannië en daarbuiten. Keswick wordt beschouwd als één van de beste wandelgebieden in het Verenigd Koninkrijk. In het stadje staat het dus vol met outdoor winkels en door de aanwezigheid van vele pups en restaurants zie je het stadje aan het eind van de middagen vollopen met wandelaars.
Wandel dag 1 zaterdag 24 mei. 07.30 uur uit de veren en om 08.15 uur ontbijt. Dat zou alle volgende dagen zo blijven. Naar buiten kijkend zag ik al een grijze bewolkte lucht. Dat voorspelde niet zoveel goeds. Maar het ontbijt echter wel, Sarah bracht een ‘uitgebreid’ Engels ontbijt ; met o.a. spek, bonen, worstjes toast en nog veel meer. Voor een ‘Hollander’ op de nuchtere maag echt te veel hoor. Ik trachtte keurig mijn bordje leeg te eten maar de af en toe binnen komende Sarah zag glimlachend wel hoe ik mijn best deed om alles op te eten. Ik sprak met haar af dat dit voor dag 1 wel prima was hoor, maar dat we de komende dagen het ontbijt op mijn ‘maag situatie’ zouden gaan afstemmen. Op de planning dag 1 stond de wandeltocht naar Latrigg.
Latrigg is één van de laagst gelegen heuvels in dit Lake District in Noordwest Engeland. Ik had mijn regenkleding mee want zo nu en dan trok er een klein buitje regen over. Gelukkig werd het zo nu en dan ook even droog tussen door. De klim is erg populair vanwege de gunstige ligging met uitzicht op het stadje Keswick en het prachtige uitzicht over de vallei van Borrowdale vanaf de top. Ook dat Borrowdale zal ik later deze week met een wandeltocht gaan bezoeken.
Bijna boven op de top ( 368 meter ) en een fantastisch mooi uitzicht op het stadje en het meer Derwent Water. De grijze regenlucht geeft wel een andere sfeer. Het was wel opletten geblazen want er waren weinig routemarkeringen. Zo nu en dan vroeg ik aan afdalende wandelaars of dit nog de route was naar de top. Net na het bereiken van de top begon het steeds vaker te miezeren en ik besloot om vis de andere kant af te gaan dalen. Ik passeerde opnieuw een groep wandelaars en opnieuw vroeg ik of dit de weg naar het stadje terug was. Sta je in ‘steenkolen Engels’ wat te praten roept een vrouw in het groepje plots ; maar u bent Nederlands ?? haha. Zij zag mijn vlaggetje op de rugzak maar door de regen was deze wat net geworden. Lachend hebben we vervolgens nog wat informatie uitgewisseld en vervolgden we onze weg. Rond 14.30 kwam ik terug in het centrum van het stadje, het bleef nu echt regenen dus ik besloot voor het avondeten eerst maar naar het plaatselijke sportcafé te lopen. Dat hangt vol met grote tv schermen aan vele muren. Het stroomde vol met supporters in rood-witte shirts. Het bleek dat Sunderland ( naburige stad van Newcastle ) een beslissingswedstrijd ( promotie naar hoogste Engelse divisie ) moest spelen…, en laat ze daarin dan ook slagen. Het hele café ontplofte en ik heb nog nooit eerder zo’n ‘pup feest’ mee mogen maken, geweldig ! Daarna fish en chips gescoord in een klein restaurantje op het marktplein. Dag 1 done !
Wandel dag 2, zondag 25 mei 2025 ; een lus-vormige route over de top Walla Grag ( 379 mtr ) en dan via de andere zijde afdalen naar het meer Derwent Water en vervolgens langs de oever terug naar het stadje Keswick. Een tocht van rond de 15 / 18 km. De tocht wordt over het algemeen ervaren als een redelijk uitdagende route dus nam ik de tijd om deze tocht te gaan ondernemen. Maar opnieuw en vanaf de ontbijttafel naar buiten kijkend zag ik dat er redelijk wat wind stond en opnieuw een grijze dreigende regenlucht boven het gebied lag. Het BBC nieuws verklaarde nog meer ; een lagedrukgebied had Schotland en Engeland bereikt. Maar dat deerde mijn wandelstemming niet ; er is immers regenkleding die prima in de rugzak past.
Op weg naar de top, een buitentemperatuur van rond de 14 graden, eigenlijk een prima wandeltemperatuur. Nog een grotere verassing was het aan het eind van de dag dat het ondanks regen voorspellingen toch droog was gebleven en jawel hoor af en toe kon er een flets zonnetje doorbreken. De klim naar boven was direct erg mooi, wel regelmatig even stoppen en de ademhaling weer opgang houden.
Hoe hoger ik kwam, hoe fraaier de vergezichten werden. Maar ook de wind werd steeds sterker en afdalende wandelaars gaven al aan dat er boven een behoorlijke wind stond, van die vlagen. Dus bedacht ik mij nog ; wel op blijven letten Fred.
De top op 379 meter hoogte bereikt na een goed uur klimmen. En inderdaad wat een indrukwekkend panorama om rond te kijk. Maar ik moest inderdaad stevig blijven staan want er waren echt wel straffe windvlagen zo nu en dan.
In twee dagen tijd dus twee toppen in twee verschillende wandeltochten bereikt ; de top Latrigg 368 mtr en Walla Crag 379 mtr.
Zoek de verschillen ; boven sta ik op 25 mei 2025 op de top Walla Grag – ik vond een foto van een wandelaar die tien dagen eerder op dezelfde plek op deze top stond 15 mei 2025 echter met een heel ander weerbeeld ! Je kunt ook al aan mijn houding zien dat ik mij best wel voorzichtig in de wind staande wil houden.
Ik ga verder en begin aan mijn afdaling van de andere zijde van de berg ; en ja hoor, even een onoplettendheid en bij een stevige windvlaag in mijn rug verlies ik mijn evenwicht en val met mijn linkerknie op het rots pad. Met behulp van mijn stok krabbel ik op maar zie meteen al dat de wandelbroek op kniehoogte rood kleurt, oeps. Ik voel het ook best wel dus doe mijn rugzak af en probeer zo goed als mogelijk is uit de wind mijn knie te onderzoeken. Het blijkt een fikse snee en bloed best wel behoorlijk. Zal je net zien op zo’n moment passeert er niemand …. Maar ik heb EHBO spul altijd bij mij in de rugzak, dus zo en en zo kwaad stelp ik het bloed met papieren zakdoekjes en plak de knie vol met pleisters. Nog geruster wordt ik om het feit dat toen ik weer ging staan de pijn wel mee viel, mazzel gehad denk ik zo maar. Voorzichtig vervolg ik de afdaling opnieuw en voel dat de knie steeds beter mee werkt. Ik besluit voor de zekerheid om straks na terugkomst in het stadje tot even naar een eerste post te lopen voor een check en advies. Het is immers pas mijn tweede wandel dag op deze vakantie !
Ik kom zonder verdere kleerscheuren beneden aan de berg en heb de oever van het meer ( Derwent Water ) bereikt. Hier besluit ik eerst even goed te rusten, mijn lunch pakketje te nuttigen en de knie wat extra rust te gunnen. Het wandelen gaat verders nog prima dus ik maak mij niet al te grote zorgen. Vanaf hier is het ongeveer 8 km langs de oever van het meer terug naar het stadje. Dit gedeelte van de route is voor mij herkenbaar want vorig jaar wandelde ik helemaal een volle ronde om het meer. Langs het meer lopen prachtige wandelpaden aangelegd door de natuur organisatie van dit district. Op deze zondag is het ook gezellig druk met wandelende families en hun kinderen.
Halverwege de middag bereik ik het stadje en ik besluit toch even te gaan informeren bij de VVV waar de EHBO post zich bevind. Dat is helemaal geen verkeerde beslissing geweest. Het Care Centre blijk net buiten het stadcentrum te zijn en ik kan het wandelend bereiken. De dienst doende mensen zijn heel erg vriendelijk en een verpleegkundige desinfecteert de wond en maakt de wond vervolgens heel goed schoon ! Ik krijg zelfs extra verband mee om eventueel te verschonen. Als dank heb ik de verpleegkundige en de receptioniste van de dokterspost ‘Hollandse klompjes’ uitgereikt, die heb ik altijd mee in de rugzak in het buitenland # charme offensief welke altijd werkt ! Rechts onder op de plaat/foto het keienpaadje waar ik met de knie opgevallen was.
Dag 3 maandag 26 mei 2025 ; Happy Birthday Fred. Beetje weg van huis en toch wordt er aan je verjaardag gedacht. Natuurlijk genoeg verjaardagwensen op de telefoon maar ook mijn logeeradres was deze dag niet ontgaan en ik kreeg van Sarah een echt verjaardagontbijt en cadeaus van het man John en de kinderen ! Blozen natuurlijk en wat een leuke verrassing ! Het boek Max kom ik later op terug. Maar het geeft maar weer aan wat een fantastisch goed logeeradres Claremont House is !!
Wandel dag 3 ; vanwege de weersvoorspelling deze dag en mijn verjaardag besluit ik een beetje in de buurt van Keswick te blijven. Ik heb een mooie ronde gepland van rond de 20 km in de nabijheid van het logeeradres. Ik besluit vanuit de B&B wandelend te vertrekken en dan eerst naar de Castlerigg Stone Cirkel. Deze ligt ongeveer 3 km verwijdert van mijn logeeradres. Het is één van de meest indrukwekkende prehistorische monumenten van Groot-Brittannië en ligt op een lage heuvel ten oosten van Keswick, omringd door een ring van bergen. Het is één van de oudste steencirkels in Groot-Brittannië en is belangrijk vanuit het oogpunt van megalithische astronomie en geometrie. Het staat op een prachtig natuurlijk plateau met een fantastische 360 graden uitzicht over de omringende heuvels. De cirkel bestaat uit 38 vrijstaande stenen, waarvan sommige wel 3 meter hoog zijn. Geschat wordt dat het dateert uit het Neolithicum, 4000 tot 5000 jaar geleden. Ik ben natuurlijk fan van de TV serie Outlander, dus ook ik heb mijn hand weer op een steen gehouden maar ook nu weer bleef ik in mijn huidige tijd !
Nadat ik de Stone Ring verlaat vervolg ik mijn weg over een aantal paden ik ik vorig jaar ook had bewandelt en wel richting het Old Railway Pad. Hier liep vroeger een spoorlijn en het National Trust , de natuurorganisatie in deze regio, heeft hier een fraai wandel en fietspad over aangelegd. Van meer dan 5 km lang. Ook wordt het gebruikt door vele sporters ; joggen en duurloop. Af en toe valt er een klein regenbuitje maar over het algemeen blijft het droog. Hier stopt, 1 juli 2025, het verslag even , gaat binnenkort weer aangevuld worden!
