=klik op plaat voor vergroting= We schrijven zaterdag 22 januari 2022. Een dag eerder afgereisd naar het Belgische Huldenberg, slechts 167 km verwijdert van Rotterdam. Huldenberg ligt in de regio genaamd Dijleland, het gebied ligt tussen Brussel en Leuven en is nog net Vlaams- Brabant. Vorig jaar ben ik officieel lid geworden van Wandelsport Vlaanderen omdat ik al eerder enkele wandeltochten in de grensstreek heb gelopen die deze Belgische wandelsportvereniging organiseert in samenwerking met lokale Belgische wandelclub verenigingen. De gemoedelijke sfeer en de fraaie routes vallen hierbij ogenblikkelijk op ! Opgelet = klik op alle foto’s en platen voor vergrotingen in dit verslag =
Zoals gezegd Huldenberg is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Vlaams-Brabant. De gemeente telt ruim 9000 inwoners. De gemeente ligt in de landstreek Dijleland en in de nabijheid van een druivenstreek. Vorig jaar nog lag deze gemeente op het parcours van het WK wielrennen op de weg. Niet vreemd want het is een heel heuvelachtig gebied. Zuid-Dijleland in het hart van Vlaams-Brabant is een wandelgebied dat nooit verveeld. Juist daarom koos Wandelsport Vlaanderen ervoor een selectief parcours voor de Brabantse Ardennen Trail van 35 en 50 km hier uit te zetten. Na een voorstudie van het gebied besloot ik om voor de 35 km in te schrijven, achteraf helemaal niet verkeerd want de heuvels en hoogteverschillen waren best pittig te noemen. = klik op plaat voor vergroting =
Zaterdagmorgen vroeg uit de veren op mijn logeeradres het B&B Huis van Rooi, in het naburige dorp Sint Agatha-Rode. De dag ervoor had ik de start locatie al verkend, dus een parkeerplaats was gauw gevonden. Glimlachend liep ik in het donker ! het aanmelding terrein op, starten in het donker, moest direct hierbij aan mijn vroegere 4daagses denken. Ook een rugnummer en deze moest goed zichtbaar bevestigd worden, de reden bleek algauw duidelijk ; omdat er een waarneming chip in bevestigd was. Erg modern dus want onderweg liepen we dus zo nu en dan over registratie matten ! Na het aanmelden was er eerst koffie en koek en mijn eerste schrik … alles bij mij dacht ik nog maar en looplampje vergeten oeps, want zeker het eerste uur zou het nog donker wezen. De deelnemers van de 50 km waren al op weg en klokslag 7 uur mocht ik ook op weg ! ( foto boven is gemaakt bij de eerste rust na 8/9 km )
Warm aangekleed onder het fleece vest want de buitentemperatuur zo vroeg was slechts 3 graden. Gelukkig werd het kort na inmiddels een uur lopen licht. Het gemis van een looplichtje had ik “handig” opgelost. Direct na de start liep de route een donker bosgebied in. Pff best wel eng want de lemen ondergrond was spekglad en het stikte van de boomwortels. Maar meteen na mijn start zag ik een groepje wandelaars achter mij aankomen en die hadden tot mijn blijdschap een aantal looplampen branden. Slim als ik was liet ze passeren en sloot direct daar glimlachend achteraan. Oh, die Öllander heeft geen lichtje mee werd mij in het Vlaams toegeroepen, maar kuier maar achter ons aan hoor werd er geroepen ! Zo zie je maar weer wat een vlaggetje op de rugzak voor voordelen kent (herkenning).
Na 8 / 9 km wandelen waren de spieren lekker warm geworden. Het was bewolk en erg grijs, dat zou de hele dag zo blijven. Maar gelukkig niet veel wind dus heel langzaam zou de buitentemperatuur oplopen tot zo’n 7 graden was de verwachting. Outdoor rusten was van te voren al aangekondigd, daar is wel een mouw aan te passen, immers veel te blij dat de organisatie juist hierdoor groen licht van de lokale autoriteiten had gekregen om de tocht door te laten gaan ! Ik had een fleece dekentje in de rugzak die ik kon gebruiken om op te zitten. Na de eerste rust in een klein buurtschap werd het voor mij meteen duidelijk dat het best wel een pittige route zou worden deze tocht. Een heuvelachtig gebied met veel gelijkenis met Zuid Limburg, echter de heuvels in dit gebied bleken nog wat hoger en de klimmetjes behoorlijk steil. Ik had direct hierbij al het besef er goed aangedaan te hebben om op de 35 km te hebben ingeschreven. = klik op plaat voor vergroting = .
De professionele opzet van deze tocht bleek ook door het feit dat er op de route een professionele sportfotograaf wandelfoto’s maakte. Als je dan een tocht zonder wandelmaatjes loopt is dit natuurlijk wel handig. Zodoende kon ik daags na mijn deelname deze actie foto’s van mijzelf bemachtigen ! Ook bijzonder blij dat ik handschoenen mee had genomen, eigenlijk voor het eerst dat ik zo vroeg ( in de winter periode ) aan een tocht heb deelgenomen. = klik op plaat voor vergroting =
Tijdens de passages over vlakke akkervelden deed de koude wind wel van zich spreken. Best wel een beetje balen van de dikke grijze bewolking boven mijn hoofd want dat was erg jammer voor het fotograferen op de route. De vele vriendelijke Vlaamse wandelaars hadden allemaal wel een opmerking en een woordje klaar zodra ze tijdens het passeren het Nederlandse vlaggetje ontwaarde. = zoooo, best wel ver van huis om een wandeling te gaan maken hahaha =.
Holle wegen en paden ; daar waren er genoeg van deze tocht. Een holle weg is een weg of pad waarvan het wegdek lager ligt dan het omliggende land. Eeuwenlang gebruik van hetzelfde pad, te voet of met paard en kar, leidde tot een natuurlijk erosieproces. Losgewoelde aarde spoelde af met het regenwater en op die manier diepte de weg zich jaar na jaar verder uit. Het is een proces dat ook vandaag nog optreedt zolang het wegdek onverhard blijft. Per definitie noemen we een weg een “holle weg” wanneer het wegdek minstens een halve meter lager ligt dan de gronden rondom. = klik op plaat voor vergroting =.
Moderne controle onderweg …. = foto shop hoor =
Mooi panorama beeld waar ik veel overeenkomsten in zie met het Zuid Limburgse landschap in ons eigen land. De wandelaars op de foto liepen overigens een kortere afstand want ook een lokale wandelsportvereniging had een eigen tocht georganiseerd die deels gelijk liep met de route van de Ardennen Trail.
De boer had ik denk net gemist met zijn tractor maar rechts ontwaarde ik nog een berg “dampende” mest die daar nog niet zo lang geleden gedropt moet zijn …. De meeste holle wegen zijn vermoedelijk vanaf de Middeleeuwen ontstaan. Door toedoen van een groeiende bevolking ontgonnen de boeren steeds meer stukken land en werden nieuwe paden gevormd. Sommige holle wegen zijn echter nog ouder en dateren uit de Romeinse tijd.
Nog een voorbeeld dankzij de sportfotograaf, driemaal Fred met z.g.n. flash shots ! Heuvel van de 1e categorie. = klik voor vergroting =
In de brochure werd met geen woord gerept over “modder paden “. Nou op heel veel stukken was het oppassen geblazen, glibberen en glij-en op tal van plekken, drijfnatte lemen ondergrond en opletten om overeind te blijven. Vooral in het eerste nog donkere bosgedeelte heb ik echt mazzel gehad dat ik mij aangesloten had met de wandelaars met lampjes. Je moet er maar niet aan denken wat er gebeurt zou zijn als je in dergelijke modderpartijen op “je plaat” was gegaan !
Het leuke van de Belgische taal is dat ze werkelijk waar goede Nederlandstalige bewoordingen gebruiken, bij ons worden vele woorden “verengelst”. Op bovenstaande plaat wandel ik zoals men in België zo mooi kan omschrijven op een “trage weg “! Dat zijn doorsteekjes, bospaden, jaagpaden, oude spoorwegbeddingen, het zijn allemaal wegen die vooral zachte weggebruikers als voetgangers, wandelaars, fietsers, joggers en ruiters gebruiken. Heel wat trage wegen maken een verbinding tussen dorpskernen, maar ook in steden vind je ze. Denk bijvoorbeeld aan jaagpaden naast het kanaal. Trage wegen zijn onverharde wegen. Ze zijn interessant voor wandel en fiets netwerken en hebben een ecologische meerwaarde. Landbouwers gebruiken deze wegen nog vaak om hun landerijen te bereiken. = klik op plaat voor vergroting =
Je ziet deze wandelaar genieten !
Na zo’n 28 km verlaat ik de streek Overijse, dat is een deelgebied naast de gemeentegrond van Huldenberg. Het moet er hier overigens in de zomermaanden prachtig groen uitzien. Een lappendeken van bossen, met rivieren en prachtige erfgoedparels. De Doode Bemde , het samenvloeiingsgebied van IJse en Dijle laat je kennis maken met een mozaïek van kleine akkers, populieraanplantingen, broekbosjes, hooilanden, ruigten en rietvelden, vijvers en grachten. De IJsevallei staat dan weer garant voor enkele steile hellingen en heerlijke vergezichten.
Een overzicht plaat van enkele doorkomst gebieden. Huldenberg kwamen wij wandelaars na ongeveer 24 km opnieuw terug voor de soep en broodjes rust, het nodigde echter in de frisse buitenlucht op een houten bankje niet uit om lang te blijven zitten. Na de soep ben ik gauw verder gegaan om de laatste lus van 10 km te gaan maken. Net buiten het dorp staat nog steeds een aandenken wat zichtbaar maakt dat hier vorig jaar september het WK wielrennen heeft plaats gevonden.
Precies om 17.00 kom ik over de finishlijn aan gelopen. De plaatselijke discjockey onderbreekt het muzikale nummer wat reeds schalt over het finish terrein en roept door de luidspreker dat ook de “Hollander” gefinisht is ! 07.00 vanochtend gestart en een uur voor de finish sluitingstijd binnen, niet slecht vind ik zelf. Het wandeltempo is niet meer zoals in vroegere jaren, maar dat doet niet af aan het feit dat ik weer prima gewandeld heb, genoten van een voor mij onbekende omgeving, in een prachtig heuvellandschap. Ik weet zeker dat ik hier in de zomermaanden nog eens naar terug zal keren, al is het maar om eens te kijken hoe deze regio er zomers in het groen uitziet. Complimenten voor de organisatie.
Let maar niet op het display van mijn Garmin met daarop de registratie van mijn “gemiddelde” wandeltempo … ja dat zijn “senioren statistieken” hahaha. Een prachtige medaille van de organisatie, de druiven verwijzen naar het wijngebied wat bij deze streek hoort. Het loopnummer bezit een waarnemingschip, zodat ik op de registratiematten onderweg gevolg werd door de organisatie.
Mijn overnachting had ik geboekt in het naburige dorp Sint Agatha – Rode bij het B&B van de familie Baert – Vansina. Daar ben ik prima verzorgd en dat overnachtingsadres kan ik wandelaars aanbevelen als je voor enkele dagen in het fraaie Dijleland wil verblijven om er mooie wandeltochten te gaan ondernemen.
En tot slot wat ook een feestje is ….. tanken in België !!! Terwijl in ons land schandalige brandstofprijzen aan de pomp betaald moeten worden houden ze in België er heel andere “accijns” gewoonten op na ! Op thuisreis zondag gauw nog even tanken in het Belgische land …. 1,60 euro per liter , twintig minuten autorijden verder ; bij Hazeldonk passeer ik de Belgisch – Nederlandse grens …. 2,14 euro per liter ONGELOFELIJK !!!!!!
