Onderstaand het verslag van mijn deelname aan de Seven Summits Flanders Trail in België.
Vrijdag 25 augustus de autorit naar het Belgische Azengem in Oost Vlaanderen ondernomen. Het stadje ligt onder de rook van Waregem en op papier was het een rit van 193 km. Rond het middaguur uit Rotterdam vertrokken met het idee om verkeer files te omzeilen. Inmiddels ben ik al aardig bekend op het Belgische wegennet en wanneer ik door België ga reizen stop ik altijd net even voorbij de Nederlandse grens in het Belgische plaatsje Brecht. Daar vlak naast de snelweg gelegen ga ik altijd eerst even tanken. Want je bent een dief van je portemonnee als je dan eerst in NL tankt. Ook nu weer heb ik glimlachend de tank volgemaakt en het literprijs verschil met Nederland was deze keer maar liefst 63 eurocent per liter !! Tja en dan daarna toch oponthoud op de Ring van Antwerpen. Ondanks het middaguur stond het verkeer richting de Kennedytunnel muurvast en moest ik maar liefst anderhalf uur file rijden voordat ik eindelijk om en door Antwerpen heen was ! Daarna is het leed snel geleden en rond de klok van half vijf arriveerde ik bij het logeeradres in Anzegem.
Anzegem de startplaats van de wandeltocht georganiseerd door Flanders Trail. Het is een plaats en gemeente in het zuiden van de Belgische provincie West-Vlaanderen en grenst aan Oost-Vlaanderen, vlakbij de taalgrens. De gemeente telt ruim 15.000 inwoners en het plaatsje ligt onder de rook van het grotere Waregem. Het is een relatief landelijke gemeente in het heuvelland tussen de rivieren de Leie en de Schelde.
Aan de buitenkant van grote Waregem werd ik heel gastvrij ontvangen door de eigenaresse van het B&B De Dulle Koe genaamd. Het is gelegen aan de rand van Waregem, 15 km van Kortrijk en 25 km van Gent. Het is fantastisch onderhouden en heeft maar liefst 11 comfortabele gastenkamers met elk een eigen badkamer ! Beneden vindt je er de ontbijtruimte, een gezellige lounge en 2 gastenkamers. Boven op de eerste verdieping zijn er 9 ruime gastenkamers. Rondom het grote moderne gebouw zijn grote groene weiden waar fraaie koeien staan te grazen. En leuk weetje trouwens het feit dat alle gastenkamers genoemd zijn naar verschillende koeien rassen. Ook voor de auto’s is er in de directe omgeving ruime parkeergelegenheid. Werkelijk waar een prima locatie om een nachtje te verblijven !
Al heel vroeg ging het wekkertje want de rit naar de start locatie was slechts 3.5 km rijden, voor zo vroeg had ik het ontbijt afgezegd en vooraf een ontbijtpakketje met o.a. rozijnenbollen in mijn reisbagage gedaan. Maar ook met de wetenschap dat je bij deze tochten al na het aanmelden in het startgebouw van koffie en broodje wordt voorzien. Ingeschreven voor 25 km en de start was daarvoor bepaald vanaf 07.00 uur. Ruim op tijd was ik aanwezig om de laatste voorbereidingen te doen. Je wandelt met tijdregistratie. Een werkelijk prachtig systeem waar ik op de eerder andere Belgische tochten ook al kennis mee heb gemaakt. Je startnummer is een elektronisch pasje welke je om je hals zichtbaar moet dragen. Tijdens de tocht passeer je over registratiematten, ook staat er handige informatie op beschreven onder andere een noodnummer om te bellen bij calamiteiten. Omdat je de eerste twee uur in het donker loopt is een veiligheidsvestje verplicht en ook raadzaam en handig een zak of hoofdlampje. Precies om 07.00 passeer ik de eerste registratiemat en ga in het donker op weg !
De eerste kilometers loop ik in het donker en het is oppassen geblazen waar ik mijn voeten zet. Zeker op de al direct talrijke onverharde paden, zo nu en dan wordt ik ingehaald door kleine groepjes wandelaars die uiteraard een wat snellere wandelpas hebben als ik. De lichtjes die ze bij hen dragen verlichten vrolijk de gras en zandpaden dus kun je direct zien dat je kuilen en gaten in de paden mijd. Rond kwart over acht begint het langzaam licht te worden en ben ik getuigen van een fraaie zonsopkomst. Het beloofd een werkelijk waar mooie zonnige herfstdag te gaan worden = lucky Fred en 1.399 andere wandelaars ! =
Bovenstaande foto’s heb ik een dag eerder in de omgeving gemaakt want ik had vooraf vanuit mijn logeeradres al besloten even met de auto de omgeving wat te gaan verkennen. Het ook fraai ogende herfstweer van die dag gaf daar alle redenen toe. Vlaanderen heeft een rijkdom aan natuurlijk schoon, met dank aan de polders en duinen, beekvalleien en rivieren, velden, bossen en niet vergeten heuvels ! De hellingen doen het Vlaamse landschap glooien en maken het mee tot een ideaal wandeldecor. Deze heuvels noemen ze getuigenheuvels, het zijn geologische formaties die zijn ontstaan door langdurige bodemerosie. Deze heuvels bieden inzicht in hoe de natuur het landschap door de eeuwen heen heeft gevormd. De Vlaamse Ardennen zoals deze streek genoemd word is een regionaal landschap en een toeristische regio met heuvels tot 150 meter hoog. De streek heeft echter niets te maken met de Ardennen in Wallonië, maar is slechts zo genoemd vanwege haar heuvelachtige karakter.
Overzicht kaartje Belgische provincies
Even na 09.00 komt de zon al snel op en kleurt de lucht blauw boven mijn hoofd. Ik ben inmiddels al in een poldergebied aangekomen. En nu al kan mijn fleecevest uit ! De temperatuur loopt geleidelijk aan op sinds het zonnetje omhoog aan het klimmen is. En het word alleen wat stiller met passerende wandelaars, eigenlijk let ik er op dat moment niet zo op maar dat zal binnen een uurtje gaan veranderen. Je kunt voor een aantal afstanden inschrijven voor deze tocht ; 15-25-35 en 50 km. De groep van 50 km wandelaars zijn al heel vroeg om 06.00 mogen starten en de wandelaars voor 35 en 25 ( waaronder ikzelf ) mochten om 07.00 van start. Weer een uurtje later ook nog een 15 km afstand.
Ik passeer een kleine boerderij en aan de weg staan wat ‘oude’ attributen om aandacht te vragen. Waarschijnlijk handel van de Belgische Malle Pietje. Bij het zien van de roestige racefiets moet ik glimlachen. Een dikke ketting om het stuur verraad dat ie goed vast staat. Ja, die racefiets is niet vreemd in dit gebied. Deze heuvels in deze regio zijn immers jaarlijks het gebied waar de wereldberoemde wielerkoers de “Ronde van Vlaanderen” wordt verreden ! Rijk aan de talrijke heuvels waar de renners overheen moeten koersen ; beroemde hellingen zoals de Koppenberg en de Oude Kwaremont. Ook de Patersberg, de Berendries, de Taaieberg en nog veel meer andere heuvels.
De tweede rust van de dag komt in zicht en mijn gevoel geeft aan zo rond de 12 km. Ik passeer een mooie kerk langs een keienstraat en heel langzaam begin ik mij te beseffen dat er iets niet klopt met de route want bij aankomst aan het rustlokaal lees ik op het bord aan de straatkant twee route-overzichten ; 35 en 50 km ??! Zonder het eigenlijk beseft te hebben heb ik in al mijn enthousiasme “de Oude Kwaremont” beklommen.
Ik wordt weer voorzien van koffie, appelcake en een banaan en een vriendelijke medewerker komt mij uitleggen dat ik dus na de eerste rust ‘verkeerd’ gelopen ben. In mijn enthousiasme waarschijnlijk een pijltje gemist ! Na de eerste rustpost Kaster heb ik waarschijnlijk niet goed opgelet en ben enthousiast zonder het te weten op de 35 km afstand terecht gekomen. Op zo’n wandel-dag volg ik ook vaak wandelaars die voor mij uitlopen, hihi. Da’s achteraf niet zo slim dus want nu had ik mij zelf gedwongen om op de 35 km verder te moeten lopen. Want de overigens super vriendelijke medewerker op de rustpost wist mij te overtuigen dat terug lopen geen goed plan zou zijn. Bij de rustpost in Ruien zou ik ook weer op de 25 km route kunnen geraken, dus zo wie zo een extra lusje van 6 – 7 km, oeps. Maar de meeste mazzel was het bijzonder mooie zonnige herfstweer die mij dan deed besluiten om dan toch maar even op die 35 km route de tocht voort te gaan zetten. De medewerkers trouwens op alle rustposten zijn / waren leden van de wandelclub de Textieltrekkers genaamd. Werkelijk waar zo fijn deze mensen er voor zorgden dat je als wandelaar niks te kort kwam op deze tocht. En nog opmerkelijker ; net als bij de Heuvelland4daagse op de start en finish locatie alle consumpties in steen ( bordjes, kopjes ) en echt glas !! Niks geen plastic geneuzel als op vele tochten in Nederland !
Een wandelclub om te koesteren, geweldig !
De Vlaamse Ardennen zijn een schilderachtige regio in Zuid-Oost-Vlaanderen, bekend om hun glooiende heuvels, uitgestrekte bossen en pittoreske dorpjes. Dat bewijst mijn bovenstaande foto wel. Uiteraard waren de ‘weergoden’ de wandelaars uitzonderlijk goed gestemd. Een buitentemperatuur rond het middaguur van 20-21 graden !? en dat eind oktober ! Afdalen in de Leie vallei richting het grote Kluisbos.
Op weg naar het grootste bos van de Vlaamse Ardennen
Het Kluisbos heeft zonder twijfel de grootste oppervlakte van alle lokale wouden. Het Kluisbos ligt pal op de taalgrens, op de top van de Kluisberg. De klim naar boven was een heel pittige, ook het feit dat ik dus inmiddels door het fout lopen wat meer kilometers moest gaan lopen kreeg een behoorlijk rol in mijn ‘zaagsel koppie’. Maar kalmpjes aan en af en toe stoppen op de weg omhoog deed mij goed. In dit gedeelte werd het ook drukker met mede wandelaars . De hoge bomen verliezen al volop hun bladeren en links en rechts van de paden zag ik fraaie paddenstoelen op korte boomstronken. De zon had in dit gedeelte geen vrij spel en dat was direct aan de dalende temperatuur te merken.
Op de top van de Kluisberg ( 141 meter ) als ik niet verkeerd was gelopen had ik dit monument natuurlijk nooit gezien. Dit 300 hectare grote bos ligt echt pal op de taalgrens. Er zijn wat kleinere routes door het bos aangelegd voor families die het bos met kinderen bezoeken, zo trof ik er ook specht route palen . Gelukkig trof ik alleen maar Vlaams sprekende wandelaars op mijn route want de Franse taal is niet aan mijn besteed. Twee derde van het gebied ligt in Kluisbergen. De bomen zaten nog redelijk goed in het blad maar dat zal spoedig anders worden.
De Vlaamse Ardennen bieden een perfecte mix van natuurschoon, cultuur en gastvrijheid, waar je kunt genieten van heerlijke lokale gerechten en bieren in gezellige cafés en restaurants. Foto rechtsboven mijn aankomst in Tiegem. Ook een doorkomst plaatsje in de Leiestreek.
Juist met dit fraaie zonnige herfstweer een prachtig panoramabeeld van het gebied waar de wandeltocht door liep.
Elk dorp in het Scheldeland heeft wel een opvallende kerk, soms wel meerdere en de één nog grootser dan de ander. Ik zag er velen tijdens de tocht. De inwoners leven ook werkelijk als ‘ons kent ons’ en dat zie je terug aan de huizen, tuinen en schoolgebouwen langs de vele kasseien straten. Bordjes langs de weg met de tekst ; “houd jij je buurt ook proper ?” Gewoon het signaal : hier staat de tijd stil , prachtig toch !!
Rond het middaguur en met meer dan 22 km inmiddels onder de zolen passeer ik over een ‘oude stalen’ brug het Schelde Kanaal. De Schelde is een 350 kilometer lange rivier die ontspringt in de Franse gemeente Gouy in het noorden van Frankrijk en door België en het zuidwesten van Nederland naar de Noordzee stroomt.
Het dorp Ruien komt in zicht. Hier is de grote middag rustpost waar alle afstanden even bij elkaar komen. Inmiddels is de buiten temperatuur op gelopen tot bijna 21 graden … hallo eind oktober en genieten dus, al die ‘klimaat zeurders’ ten spijt hahaha.
Tja, de grote zeg maar ‘soep rust’ rond het middag uur was wel een verhaal apart. Hier kwamen alle afstanden even bij elkaar voor een rust. Dus in de ‘rij’ voor een warm worstenbroodje en een bakkie soep en koele limonade en een stukje chocolade cake. Tot mijn grote verrassing trof ik in de wachtrij op de binnenplaats van een verenigingsgebouw een originele veldkeuken van defensie. Die herkende ik uiteraard direct uit mijn eigen Marine-tijd. De Mariniers hadden een aantal veldkeukens mee op en tijdens hun oefeningen. Deze bleek van de Duitse defensie geweest te zijn en de eigenaar vertelde mij dat hij deze wagen in Nootdorp in een grote loods met oud tweedehands defensiematerieel op de kop had weten te tikken ! Hij runt er nu met een partner een cateringbedrijfje mee ! Prachtig toch en helemaal in bedrijf, om worstenbroodjes te verwarmen, namens de organisatie, aan ons deelnemende wandelaars.
Suikerbieten tijd ook in België. Gigantisch grote machines draaien als ‘monsters’ hun rondjes over de akkers. Bovenstaande foto’s maakte ik aan het einde van de middag op mijn wandelroute. Echter ‘s morgens vroeg in het donker had ik ook al zo’n dergelijke machine getroffen. Echter vol met heel veel verlichting om onder andere de omgeving te verlichten. Op grote afstand leek het net of er een alien ufo was geland.
Links de aanloop en heuvel op naar het Kluisbos. Dat was echt een pittige klim en heel niet te vergelijken met de heuvel klimmetjes tijdens de Heuvelland 4daagse in Limburg. Rechts de route dwars door een fruitboomgaard. Dat was onder andere de reden dat sommige routes vooraf niet op gps files mochten verschijnen. Sommige delen in de route gingen gedeeltelijk over privé domeinen. En de eigenaren verbieden dus dat dergelijke locaties op GPS apparatuur zichtbaar worden gemaakt . Gelijk hebben ze wel natuurlijk, technologie anno 2024, bij mijn eerste wandeltochten jarengeleden kreeg je een A4-tje met route beschrijvingen .
Toppers deze medewerkers !!
Gespot werd ik door de Flanders fotograaf ; die namens de organisatie de hele dag op diverse routes foto’s maakt van ons deelnemers. Op dit moment was een boer zijn akker aan het om ploegen, ik liep met een aantal deelnemers juist langs de akker waar de fotograaf ‘stelling’ had genomen. Op zijn roepen om even te gaan zwaaien hebben we gelijk gevolg aan gegeven , kicken toch, prachtige actie foto !!
Zo maar een greep van ‘doorkomst’ borden die ik tijdens de wandeltocht mocht passeren. Onder aan de foto panorama van het finish dorp.
De organisatie bij deze Belgische wandelfestijnen is echt perfect. Op de diverse rustposten hangen route overzichten , verklaringen met gedetailleerd uitleg hoeveel er is gelopen en hoeveel er nog moet worden gelopen. De startkaart die je bij de start uitgereikt krijgt moet je bij de finish weer inleveren. De digitale gegevens worden daags daarna op de site van de organisatie zichtbaar zodat je de wandeltijden kunt bekijken welke tijdens de wandeltocht op de registratiematten zijn geregistreerd.
Kwart over vier was ik terug bij het start / finish gebouw , een hoofdvestiging van Sani Confort, een bedrijf welke diverse ruimtes beschikbaar had gesteld om ons 1.400 deelnemers te ontvangen. Best een opvallende start / finish locatie voor mij omdat je onder andere via grote trappen naar diverse ruimtes gedirigeerd werd. Midden in het gebouw was een soort ‘kantine’ ingericht met lange tafels en banken. Daar kreeg je ook het ‘prestatie biertje’ bij inlevering van je polsbandje.
Mijn vierde Flanders Trail is volbracht. Prachtig en werkelijk waar voor de tijd van het jaar met een ongekend mooi herfstweer. 21 graden en volop zonneschijn aan een blauwe hemel eind oktober is echt een kers op de wandeltaart !! Blijft thans open op mijn wensenlijstje de Meerdal Trail 2025 of 2026. Bij goede gezondheid heb ik echt het plan om ook deze Trail te gaan deelnemen.
Tja, ‘eind goed – al goed’ , in de vroege ochtenduren nog best wel spannend om de auto in de buurt van de start locatie te kunnen / mogen parkeren en dan na afloop kunnen constateren dat jouw auto als laatste is achtergebleven op een eerder bomvolle parkeerplaats na een fantastische wandeldag.
