Zondagmorgen in alle vroegte op weg naar het Belgische Zoersel gereden. Het plaatsje Zoersel ligt niet zo ver van de Nederlandse grens onder de rook van het grotere Malle maar nog voor Antwerpen. Het voordeel van zo vroeg rijden en zeker op de zondagmorgen is het feit dat het nog heerlijk rustig op de weg is. Na 89 km rijden kom ik rond 07.20 aan bij de start-finish locatie, het gebouw van een basisschool, pal naast een grote sporthal. Slimme organisatie want het laatste stukje route blijkt eenrichtingsverkeer te zijn gemaakt door de organiserende wandelvereniging. Verkeersbegeleiders wijzen de weg en omdat ik zo vroeg arriveer krijg ik snel een mooi plekje toegewezen niet ver van het startgebouw verwijdert !
Deze tocht wordt georganiseerd door de lokale wandelvereniging Natuur Vrienden Zoersel. In België zijn de wandeltochten fantastisch goed verzorgd en georganiseerd en dat is één van de redenen waarom ik al enkele jaren inmiddels lid ben van de Belgische wandelbond, Wandelsport Vlaanderen genaamd. Waar je ook komt de startbureaus en finish locaties zijn heel erg goed georganiseerd. Daar komt bij dat de inschrijfkosten voor tochten voor leden heel erg laag zijn en de prijzen voor consumpties kun je als ‘Hollander’ bijna niet voorstellen. Bonnen verkoop is heel normaal en deze kun je ook op alle rustpunten tijdens de route gebruiken ! Ook de informatie over de tocht is goed voorbereid en voor de wandelaar heel overzichtelijk. Bij het start bureau en op de rust locatie hangen route overzichten van de diverse afstanden. ( zie foto )
Rond de klok van acht uur ben ik al op weg. De routes zijn voortreffelijk aangegeven onderweg dus ‘fout’ lopen is er niet bij. Meteen buiten de bebouwde kom van Zoersel gaat de route al snel door een eerste bosperceel. De paden zijn direct onverhard en dat zal bijna de gehele tocht zo blijven. De buitentemperatuur is rond de tien graden op dit vroege ochtenduur. Slingerend over fraai aangelegde bospaden gaat het eerst richting een groot gebied waarop verpleeginrichtingen zijn ingericht. Talloze gebouwen liggen er verspreid in het groen in een soort natuurgebied welke autovrij oogt. Tot mijn grote verbazing is daar na slechts 4 km wandelen al een eerste rustpost. Dat vind ik veel te vroeg dus besluit ik maar om door te lopen. Even verderop gaat de tocht verder richting het Molenbos.
Na negen kilometer kom ik plots tot mijn verassing terecht bij een voor mij heel herkenbaar gebouw ; de Abdij der Trappisten van Westmalle. Enkele maanden geleden liep ik de Antwerpse Kempen Trail ( verslag vind je elders ook op deze homepage bij de diverse wandelverslagen ), en toen kwam die route ook langs deze fraaie Abdij. De Abdij is af en toe maar heel beperkt opengesteld voor publiek maar bij deze passage besluit ik toch even van de route af te stappen om een foto te maken van de mooie poort bij de hoofdingang.
Deze keer tref ik het met nog mooier weer. Het is nu rond 10.00 uur wanneer ik op de wandelroute langs de Abdij muren wandel. Inmiddels met een mooie blauwe lucht en een flauw zacht voorjaarszonnetje. Ik bof met het plots fraaie voorjaarsweer zo bij de laatste dagen van de maand februari. Het is een heel groot terrein waarop de Abdij gevestigd is. Je kunt van buiten af zien dat de Abdij en de bewoners best wel zelfvoorzienend zijn. Duidelijk zichtbaar achter de muur de grote Abdij brouwerij waar het beroemde Westmalle Trappistenbier wordt gebrouwen. Weer wat verder aan de andere zijde passeer ik de stallen waar de koeien hun verblijf hebben want buiten het bier maken de monniken ook o.a. kaas. Op bordjes langs een pad wordt vermeld wanneer je deze bij de Abdij kunt verkrijgen.
Het hele gebied waarin ik mij nu bevind valt onder de gemeente Westmalle. Rondom de Abdij ligt het 175 ha grote natuurgebied het Molenbos. Dit grondgebied is gelegen bij de gemeentes Malle, Schilde en Zoersel. De wandelroute die ik heb gekozen ( 16 km ) slingert door dit bos welke lokaal beter gekend is als “Drieboomkesberg”, een domein waar jeugdbewegingen van heinde en verre naar toe kwamen voor hun jaarlijks kamp of weekendjes.
Ondertussen is het een beschermd natuurgebied geworden waar wandelaars en natuurliefhebbers hun hart kunnen ophalen. Vandaag heb ik mazzel met een plots wel heel fraaie wandel dag zo laat in februari. Maar zo nu en dan moet ik over de zijkanten van de bospaden lopen om de modderplassen te ontwijken waar maar weer uit blijkt dat het in de achterliggende dagen ook hier in België best wel veel geregend heeft. De zwarte zware bosgrond heeft nog niet al het regenwater laten verdwijnen.
Oppassen geblazen waar je stapt in sommige bospad gedeelten niet alleen nat maar de modder kan behoorlijk glad zijn !
Daags na de tocht bezoek je ook de wandelpagina van de organiserende wandelvereniging en wat blijkt ; tref je daar een foto van jezelf die door een andere deelnemer is gemaakt op de route zonder dat je er erg in hebt gehad . Daar passeer ik juist de bosrand van het genoemde Molenbos.
Links boven op de foto het rustpunt op de 12 km. Rond 10.30 heb ik dat aan de rand van het bos bereikt. Inmiddels met een schraal zonnetje wat al enkele wandelaars doet besluiten om buiten te rusten. Mijn eerste georganiseerde wandeltocht in het wandelseizoen 2025. Ik voel de voetjes wel maar na een heerlijk kommetje soep, enkele broodjes en een banaan ben ik weer genoeg uitgerust aan de laatste kilometertjes van de tocht te beginnen. De laatste twee kilometer gaan slingerend door een fraaie woonbuurt aan de rand van het dorpscentrum. Weer over asfalt dus ik ben nog even in de gelegenheid om wat zwaar bospad modder onder mijn wandelschoenen vandaan te stampen. Net na 12.00 uur ben ik weer terug bij het startbureau en zijn mijn eerste wandelkilometertjes van 2025 een feit. En ja, natuurlijk hoort er bij de finish van een ‘trappistentocht’ genoten te worden van een heerlijke hemelse “Trippel” van ‘t vat ! Aan alles is gedacht door deze organisatie en dus volop complimenten voor deze wandelvereniging.
En op de terug weg natuurlijk even brandstof tanken bij mijn inmiddels bekende benzinestation in het plaatsje Brecht. Echt de moeite waard om hier op ‘thuisreis’ even te stoppen. Deze keer € 1,53 als literprijs en dat met de wetenschap dat er elders in Nederland rond de € 2,01 betaald moet worden. De ‘grote stations’ langs de snelwegen in NL maken het nog gekker daar zag ik zelfs € 2,20 bij een Shell station. Oh wat ben ik inmiddels jaloers op de mensen die in ons grensgebied woonachtig zijn. Ik begrijp dat echt wel waarom deze mensen net over de grens brandstof tanken en boodschappen doen !!
